W Jojo Rabbit reżyser Taika Waititi w "nowatorski i niekonwencjonalny sposĂłb opowiada wspĂłłczesnemu pokoleniu przerażającą historię drugiej wojny światowej". Film przedstawia losy samotnego niemieckiego chłopca (Roman Griffin Davis), ktĂłrego świat wywraca się do gĂłry nogami, kiedy odkrywa, że jego matka (Scarlett Johansson) ukrywa na strychu młodą ŻydĂłwkę (Thomasin McKenzie). Mając u boku szalonego wyimaginowanego przyjaciela - Adolfa Hitlera (Taika Waititi) Jojo musi zrewidować swĂłj ślepy nacjonalizm. Przekonuje się, że miłość może pokonać nienawiść. To wszystko w oryginalnym i wyjątkowym filmie (The Times).

Uhonorowany Nagrodą Jury w Cannes, "Kafarnaum" sprowokował najgłośniejsze i najdłuższe (aż piętnastominutowe!) owacje podczas festiwalu. Potężny ładunek emocjonalny, jaki detonuje na ekranie Nadine Labaki, nikogo nie pozostawia obojętnym. Jej film pochłania, wstrząsa, porusza - i bywa, że doprowadza do łez. To zasługa nie tylko fantastycznego scenariusza, ale też odtwĂłrcy głĂłwnej roli, Zejna Al Rafeea. Ten mały uchodźca z Syrii zagrał w filmie chłopca, ktĂłry pozywa własnych rodzicĂłw za to, że nie byli w stanie zapewnić mu godnego życia.

Dwunastoletni Zejn jest mieszkańcem bejruckich slumsĂłw, odmalowanych w "Kafarnaum" z niezwykłą intensywnością. Zgodnie z tytułem, oznaczającym "chaos", "bezład", "gmatwaninę", dzielnica uderza nadmiarem: rzeczy, ludzi, a przede wszystkim dzieci, niewinnych ofiar rzeczywistości społecznej oraz klasowych i ekonomicznych podziałĂłw. Nadine Labaki (autorka doskonale znanego w Polsce "Karmelu") staje w ich obronie - i to dosłownie, wciela się bowiem w filmie w rolę adwokatki Zejna. Przed sądem chłopak odtwarza swoją historię, przywołuje dramatyczne wspomnienia, ale co najważniejsze: z pasją walczy o siebie i swoją przyszłość. To dziecko ma zdumiewającą odwagę, determinację i siłę, a przez "Kafarnaum" nawiguje go niezawodny moralny kompas, dzięki ktĂłremu odrĂłżnia dobro od zła. Niezmordowany włĂłczęga, mały obrońca jeszcze mniejszych i słabszych, Zejn w pojedynkę rzuca wyzwanie niesprawiedliwości i krzywdzie. Przejmująco portretując dziecięcą solidarność, Labaki akcentuje, jak sama je nazywa, "drobne cuda": serdeczne gesty, akty wspĂłłczucia i miłości. To dzięki nim możliwe jest przetrwanie.

PorĂłwnywany do słynnego "Slumdoga. Milionera z ulicy", film libańskiej reżyserki nie serwuje łatwych wzruszeń, bo stawia przed nami nie tyle bezbronną, milczącą ofiarę, co chłopca przepełnionego gniewem i umiejącego swĂłj gniew wykrzyczeć. Chcąc nie chcąc stajemy się więc uczestnikami wytoczonego przez Zejna procesu. I tylko od nas samych zależy, czy wejdziemy w rolę obrońcĂłw, oskarżycieli, czy sędziĂłw. Bo dystansu wobec opowiedzianej w "Kafarnaum" historii nikomu nie uda się zachować.