Nie szkodzi, kiedyś zrozumiem
Tytuł oryginalny:
Ile trzeba, ile można, a ile żadną miarą nie wolno poświęcić w imię wyższego celu?
Johanna Bodor miała szczęśliwe dzieciństwo. Mieszkała w Bukareszcie, gdzie jej rodzice prowadzili otwarty dom, miejsce spotkań inteligencji węgierskiej, niemieckiej i rumuńskiej, a zarazem ważny punkt kontaktowy dla Węgrów rozdzielonych po wojnie granicą. Ale wszyscy żyli w Rumunii dyktatora
Ceauşescu. Tam ludzie znikali nagle bez śladu, a najmniejsza krytyka społeczeństwa socjalistycznego mogła pogrążyć każdego - i to wraz z rodziną, przyjaciółmi i znajomymi.
Po wyjeździe rodziców i brata na Węgry osiemnastoletnia Johanna została w Bukareszcie, kończyła szkołę baletową. W najważniejszym i najtrudniejszym okresie życia musiała poradzić sobie sama. Nie było przy niej najbliższych, gdy rozpoczęła walkę na śmierć i życie, walkę o wyjazd z kraju, który był więzieniem.
Czy w imię lepszej przyszłości rodzice mogą opuścić własne dziecko?
Czy od kogokolwiek można domagać się heroizmu?
Ile jesteśmy winni tym, którym zawdzięczamy życie?
| Odpowiedzialność: | Johanna Bodor ; z węgierskiego przełożyła Irena Makarewicz. | Hasła: | Bodor, Johanna (1965- ) Choreografowie węgierscy Szkoły baletowe Tancerze węgierscy Uczniowie szkół artystycznych Rumunia Powieść autobiograficzna Literatura węgierska |
| Adres wydawniczy: | Warszawa : Świat Książki Wydawnictwo, 2016. |
| Opis fizyczny: | 291, [2] strony ; 20 cm. |
| Forma gatunek: | Książki. Proza. |
| Zakres czasowy: | 1965-1985 r. |
| Powstanie dzieła: | 2014 r. |
| Twórcy: | Makarewicz, Irena. (1957- ) Tłumaczenie |
| Skocz do: | Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)