Co się z nami dzieje po śmierci? Czy BĂłg istnieje? A jeśli tak, jak wygląda? A co z Niebem i Piekłem? Każda z tych czterdziestu opowiastek daje na te pytania inne odpowiedzi. W jednym wariancie BĂłg jest kobietą, w drugim parą małżeńską. W jeszcze innym jest gigantyczny, a w kolejnym - mały jak bakteria i nie ma pojęcia o naszym istnieniu. A życie pozagrobowe? Czy spędzamy je jako aktorzy w snach innych ludzi? Czy też polega ono na powtĂłrnym przeżyciu własnej egzystencji - tyle że przewiniętej od końca do początku? A może zaświaty są poczekalnią, w ktĂłrej możemy zostać do chwili, gdy na Ziemi ktoś po raz ostatni wypowiada nasze imię?

W miniaturowych opowieściach Eaglemana melancholia wymieszana jest z osobliwym poczuciem humoru. Ale każda z nich jest na swĂłj sposĂłb wzruszająca. I każda skrywa w sobie filozoficzne pytanie o sens naszego życia - ale nie życia po śmierci, lecz życia, ktĂłre ją poprzedza. Okazuje się bowiem, że nie każda możliwa do wyobrażenia wizja zaświatĂłw jest pocieszająca.

Człowiek wymyśla sobie, że pojedzie gdzieś daleko, do jakiegoś mniej lub bardziej egzotycznego kraju, i spodziewa się nie wiadomo czego. To znaczy wiadomo, czego się spodziewa - przynajmniej tego, że znajdzie się w miejscu, z ktĂłrym nic go nie wiąże, bo wszystko jest tu inne niż tam, skąd przyjechał. Gdzie będzie mĂłgł sobie powiedzieć - jestem tu, a rĂłwnie dobrze mĂłgłbym być gdzie indziej. Więc jedzie. I prędzej czy pĂłźniej wpada w pułapkę. Bo im uważniej przygląda się temu miejscu, im dłużej rozmawia z zamieszkującymi je ludźmi, tym bardziej złudna okazuje się jego chwilowa wolność. Już nie ma sensu "być gdzie indziej". Już wiadomo, że trzeba będzie tu wrĂłcić. A kiedy się wraca, wszystko komplikuje się jeszcze bardziej.