Niezwykła kariera Adolfa Hitlera jest bez wątpienia jednym z najbardziej zadziwiających zdarzeń minionego stulecia. Charyzmatyczny przywĂłdca nie mĂłgł olśniewać zwolennikĂłw osobowością: nie był zdolny do zwyczajnych ludzkich uczuć, tworzenia przyjacielskich relacji, czy okazywania miłości. Nie był rĂłwnież intelektualistą. Nie umiał dyskutować, a poglądy innych ludzi zupełnie go nie interesowały. Stanowił zupełne przeciwieństwo popularnego polityka - był żałosną i samotną istotą, pełną głębokich uprzedzeń i żarliwej nienawiści do wszystkiego, co ją otaczało.

Każda z tych cech osobno wystarczyłaby, żeby skreślić Hitlera z listy osĂłb, ktĂłre mogą zyskać poparcie innych ludzi, a jeśli dodamy do tego zupełnie przeciętny, wręcz nijaki, pozbawiony walorĂłw wygląd, można byłoby zaryzykować twierdzenie, że przyszły przywĂłdca Niemiec nigdy nie powinien znaleźć się na takiej liście.
Talent, dzięki ktĂłremu Hitler zyskał władzę, był innej natury. Była to wręcz niewiarygodna zdolność przekonywania do swoich racji - charyzma. To właśnie wykreowany przez Hitlera własny wizerunek, stworzona przez niego "dziejowa misja" i zdolność do przekonania innych o nieomylności własnych sądĂłw sprawiły, że słuchały go miliony.