Życie Rodziny Przewłockich w zespole pałacowo-parkowym w Mordach pod Siedlcami, zapisywane w rytmie zdarzeń, w kolejnych etapach biegu historii, odsłania w niemałym stopniu isotę Ăłwczesnego porządku społecznego. Mimo ponurego finału w 1944 roku, przeszłość ta zdaje się tłumaczyć, co we wcześniejszych latach powodowało, że nazwę Mordy dało się wypowiadać z miłością. Pałac, ktĂłry stawał się nie tylko domem rodzinnym, ale zarazem gniazdem kulturowym, można było - jak się okazuje - uczynić miejscem namysłu nad sensem ładu zbiorowego.

Wielogłosowy i wielogatunkowy dziennik Rodziny Przewłockich powstawał głĂłwnie w dwĂłch okresach - podczas opowiadanych tu 32 lat, gdy zapisy tworzone były doraźnie, nieprzeznaczone do szerszego wykorzystania, oraz w ciągu ostatnich dekad, gdy najstarsi postanowili zadbać o pamięć. PowrĂłt myślą do przeszłości był zapewne o tyle naturalny, że dom bywał u nich po II wojnie stałą scenografią snĂłw. Po 75 latach od utraty, wkraczamy wspĂłlnie w prĂłg dawnego siedliska ziemiańskiego, zapowiadając zarazem jego przyszłość - jako Domu Wschodniego, mającego stać się miejscem namysłu nad "ładem" wschodu Europy.