Dla mnie to najwspanialszy spośrĂłd amerykańskich stanĂłw. Miejsce, gdzie spotkasz najserdeczniejszych ludzi, czarne, brunatne i polarne niedźwiedzie, gdzie dzieci wybiegają ze szkoły na przerwę w krĂłtkich spodenkach, nawet gdy mrĂłz spada do -40 stopni. Na obszarze dwukrotnie większym od Polski jest jedna asfaltowa droga. Do setek osad EskimosĂłw dostać się można tylko samolotem albo skuterem śnieżnym. Najpewniejszym środkiem komunikacji nadal są jednak psie zaprzęgi, bo psy nigdy cię nie zawiodą. Za to szybko się nauczysz, że do polowania na karibu lepiej wykorzystać GPS, niż przykładać ucho do ziemi jak setki lat temu.
Świat Według Reportera jest serią książek z zapisem podrĂłży znanego dziennikarza, prowadzącego i reportera Wiadomości TVP1- Piotra Kraśko.
Eskimosi nauczyli mnie, jak przetrwać, gdy mrĂłz spada do -50 stopni, przekonali, że psie zaprzęgi są wciąż lepsze od skuterĂłw, a do połowu wielorybĂłw potrzebna jest trampolina. W moim ulubionym barze w Teksasie na suficie wiszą setki stanikĂłw, a włoska mafia znalazła na Brooklynie knajpę z najlepszym widokiem na Manhattan. Zdradzę, jak przetrwać noc na cmentarzu w Tijuanie, pijąc tequilę z grabarzami, i co ukrywają tam kartelenarkotykowe. A także: co przez okno w swoim domu widzi Dalajlama, jak się jeździ na snowboardzie na Saharze i dlaczego gogle potrzebne są do kolacji w czasie burzy piaskowej. Podam adres sklepu, w ktĂłrym zakupy robią zakonnice gotujące dla papieża, i przepis na ulubione spaghetti Mela Gibsona.

Jak Japonia przetrwała najpotężniejsze tsunami w swojej historii? Co każdy Japończyk musi wiedzieć o trzęsieniach ziemi i jak jest na nie przygotowany? Dlaczego Japonki kochają Davida Beckhama, a japońscy mężczyźni uwielbiają baseball? Jak to się stało, że tuż po przegranej wojnie Japonia stała się drugą potęgą gospodarczą świata? Dlaczego żaden obcokrajowiec nie potrafi opanować sztuki kłaniania się zgodnie z miejscową etykietą, ani obsługiwać najnowocześniejszych toalet świata? Ile zarabiają zawodnicy sumo i dlaczego stanowisko premiera tego kraju jest najgorszą posadą świata, a niegdyś nawet najbardziej ryzykowną? Kto i jak wymyślił sushi i karaoke?

"Wydarzenia, o ktĂłrych opowiada ta książka nie rozegrały się w ciągu jednego roku. Kiedy o nich myślę wydaje mi się jednak, że to było jedno długie upalne lato. Wojny w Rwandzie, Kongo, Libanie, rozruchy w Gazie, Ramallah, Tajlandia po tsunami, Nowy Orlean po Katrinie, Irak. To zawsze było upalne lato. W telewizji pracuje się codziennie. Już dawno przestałem dzielić dni na powszednie i weekendy i złapałem się na tym, że nie zauważam lat. Pierwszą i ostatnią opisaną w tej książce historię dzieli 12 lat, ale mam wrażenie, że to tylko kilka miesięcy, niecały rok. Rok reportera, ktĂłry ma tylko jedną porę roku. Przez te 12 lat, pomiędzy Bagdadem, Jerozolimą, Bejrutem, Guantanamo i Nowym Orleanem spotkałem kilkudziesięciu ludzi, ktĂłrych los stał mi się bliski, a nigdy nie mogłem o nich opowiedzieć. Miałem szczęście pracować ze świetnymi operatorami, ktĂłrzy wykonują swĂłj zawĂłd o wiele dłużej niż my reporterzy i jeszcze długo będą dla mnie mistrzami, a zawsze wspaniałymi przyjaciĂłłmi. Gdyby nie dziesiątki producentĂłw, ktĂłrzy pracują 24 godziny na dobę naszej pracy nikt nigdy by nie zobaczył. Ale ich nie zobaczą widzowie żadnej stacji telewizyjnej. Ta książka to opowieść o nich wszystkich, o tym co dzieje się zanim na kamerze zapali się czerwona lampka, co oznacza, że właśnie zaczęła się relację na żywo i o tym co dzieje się, gdy się skończy". (Piotr Kraśko, ze wstępu).