Według Marca Roche`a Elżbieta II jest ostatnią prawdziwą kr贸lową - uosabia wartości kojarzące się z imperium, z poszanowaniem tradycji czy wytwornymi przyjęciami. Konstytucyjnie, kr贸lowa jest ważnym elementem brytyjskiego systemu władzy, ale jej rola jest symboliczna. Wsp贸łpracownicy Elżbiety II, a więc ministrowie i premierzy, wychwalali jej dar słuchania i rozumienia problem贸w, orientację w dokumentach państwowych. Jeden z nich określał spotkania z kr贸lową mianem ?wyczerpujących wizyt u psychiatry". Kr贸lowa nie zawsze jednak była perfekcyjna: francuski dziennikarz rozlicza ją z relacji z księżną Dianą. Przywołuje też pr贸by ocieplenia wizerunku monarchii, kt贸ra wbrew zamierzeniom pokazała, jak aktualne są w Wielkiej Brytanii podziały klasowe. Kr贸lowej często zarzuca się chł贸d, zatwardziałość, niezdolność do wygłoszenia przem贸wienia bez kartki, kolosalną fortunę, większą miłość do ps贸w niż własnych dzieci (corgi kr贸lowej noszą specjalne buciki szyte na miarę, by nie uszkadzały sobie łapek na żwirze przy pałacu Buckingham) oraz trzy rozwody potomk贸w. Czy zatem Elżbieta II jest tylko kurczowo trzymającym się tradycji reliktem przeszłości, bardzo kosztownym reprezentantem kraju bez władzy politycznej, czy może symbolizuje coś więcej? Roche twierdzi, że jest nie tylko łącznikiem między nową i starą Wielką Brytanią, ale też spoiwem dla wielu narod贸w, dającym poczucie wsp贸lnej tożsamości. Ta drobna kobieta przez ponad pięćdziesiąt lat swego panowania zdołała oprzeć się falom krytyki monarchii, coraz bardziej umacniając swoją pozycję. Choć sam Roche jest zagorzałym republikaninem, przyznaje, że postać kr贸lowej go fascynuje. Biografia Elżbieta II. Ostatnia kr贸lowa została napisana na podstawie wielu spotkań autora z kr贸lową i urzędnikami Pałacu Buckingham. Czyta się ją jak książkę o miłości, bajkę i thriller z najbardziej tajemniczych i wpływowych wyższych sfer.