Tom opowiadań pisarzy młodego pokolenia i średniego pokolenia o AIDS. Nie wszyscy autorzy piszą o chorobie wprost i nie zawsze o chorych. Wszyscy - o lęku przed HIV, o rozpięciu między miłością, seksem i śmiercią.

Przeczytałam "Barbarę RadziwiłłĂłwnę z Jaworzna-Szczakowej" jako opowieść o zachłannym kolekcjonerze z czasĂłw naszego przełomu kapitalistycznego. Właściciel lombardu gromadzi skarby i śmiecie. Kontemplacja szkatuły ze sztabkami złota i studolarĂłwkami daje mu prawdziwą lacanowsko-żiżkowską rozkosz. Śmiecie zalegają całą Polskę. Śmieciowata jest też wyobraźnia narratora, Polaka-katolika, Sarmaty-Żyda, Słowianina-poganina pielgrzymującego do Lichenia. W tej bardzo udanej trawestacji gawędy szlacheckiej i ballady podwĂłrkowej, przetykanej parafrazami nowelek, pojawia się idealny kochanek - piękny, młody, dziki Ukrainiec, genetowski bandyta. Wszystko jednak kończy się źle - tak jak w powieściach rĂłwieśnikĂłw Witkowskiego traktujących o Polsce po transformacji.Prof. Maria Janion

Nie ma kanonicznego wydania Lubiewa. (...) tych pedalskich historyjek, powiedzonek, obserwacji obyczajowych, ciągĂłw dalszych będzie przybywało. Część z nich dopisuje samo życie (samobĂłjstwo Radwanickiej), część w poprzednich wydaniach po prostu została przeze mnie (przez polonistkę we mnie) ocenzurowana... To wydanie nosi tytuł Lubiewo bez cenzury i przywrĂłcone w nim zostały wszystkie skreślenia, jakich dokonałem w pierwszym wydaniu pod wpływem siedzących jeszcze we mnie wtedy doktoranta i polonistki. Potem nigdy nie weszły do polskich wydań, czasem przywracałem je w ktĂłrymś wydaniu zagranicznym. Teraz możecie Państwo przeczytać takie Lubiewo, jakie bałem się opublikować w roku 2005. (...) Nie życzę Wam miłej lektury, bo Lubiewo to lektura traumatyczna, wstrętna i miła naraz. Porzygajcie się z rozkoszy.
(Michaśka)

Tego jeszcze nie było! Michał vel Michaśka, ogolony na łyso i w bluzie z kapturem? PodrĂłżujący drugą klasą TLK? Tak, a w dodatku prowadzi śledztwo niczym rasowy detektyw w otoczeniu najprawdziwszych policjantĂłw, w szczegĂłlności jednego seksownego Bartka, zwanego Studencikiem...

Nowa powieść Michała Witkowskiego, autora książek "Lubiewo", "Barbara RadziwiłłĂłwna z Jaworzna-Szczakowej", "Margot" i "Drwal", to swoista kontynuacja tej ostatniej, bo w "Zbrodniarzu i dziewczynie" pojawiają się niektĂłre postaci z "Drwala". Intryga jest jednak zupełnie nowa i niezwykła - oto tajemniczy zbrodniarz, zwany Przedwojennym Mordercą, stylizuje swe ofiary na przedwojenną modłę i pozostawia w upiornych okolicznościach. Śledztwo zatacza kręgi, kto naprawdę jest ofiarą, a kto mordercą nie jest pewne, ale pewne jest jedno: śmierć Michaśki ma uwieńczyć dzieło mordercy.

Książka nie jest jednak typowym kryminałem - to proza olśniewająco dygresyjna, pełna osobliwego (i w tym przypadku wyjątkowo czarnego) humoru, zaskakujących obserwacji, niespodziewanych puent. Innymi słowy, "Zbrodniarz i dziewczyna" to być może jedyny kryminał na świecie, w ktĂłrym dygresje nie tylko nie przeszkadzają, ale przeciwnie: chcemy jeszcze!