Bastian Baltazar Buks wchodzi przypadkiem do antykwariatu, gdzie znajduje starą zakurzoną księgę zatytułowaną Nie Kończąca Się Historia. Czytając ją, przenosi się do cudownej krainy fantazji pożeranej przez tajemniczą Nicość. Dzieje się tak, ponieważ ludzie nie wierzą już w marzenia. Ale Bastian przestaje być zwyczajnym chłopcem i staje się bohaterem tej opowieści. To właśnie on może uratować Cesarzową oraz powstrzymać zagładę całej Fantazjany...

Na koniec wieku GĂźnter Grass obdarza czytelnikĂłw setką opowieści "Mojego stulecia", po jednej na każdy kolejny rok - od 1900 do 1999. W książce występuje kilkudziesięciu narratorĂłw — świadkĂłw epoki. O niezwykłych i powszednich sprawach swego życia i swego czasu mĂłwią coraz to inni ludzie - obojga płci, rĂłżnego wieku, wykształcenia i zawodu, odmiennych zapatrywań. MĂłwią ofiary i oprawcy. Coraz to inni Niemcy opowiadają o wydarzeniach politycznych, artystycznych, naukowych, obyczajowych i sportowych - ważnych i dramatycznych, czasami pogodnych, częściej przerażających, z ktĂłrych wyłania się obraz mijającego stulecia. Obok bezimiennych uczestnikĂłw dwudziestowiecznych dziejĂłw zabierają głos postacie zapisane w historii, jak cesarz Wilhelm II, pisarze a także autor "Blaszanego bębenka". Kalejdoskop ludzkich losĂłw układa się w "Moim stuleciu" w złożony wizerunek targanej sprzecznościami niemieckiej zbiorowości.

Na kartach "Szczurzycy" (wyd. niem. 1986) ożywają postacie z baśni GrimmĂłw, gotyckie malowidła, legendy o szczurołapie i Winecie, mieście zatopionym gdzieś na dnie Bałtyku, pojawiają się bohaterowie "Blaszanego bębenka": Oskar Matzerath i babka Koljaiczkowa, a jednocześnie do głosu dochodzą pytania, lęki i rozterki trapiące ludzkość u schyłku dwudziestego wieku. Już piętnaście lat liczy sobie ukazana w powieści GĂźntera Grassa wizja świata po wielkim nuklearnym wybuchu. Giną ludzie, zwierzęta, rośliny, nietknięte pozostają tylko mury budowli starego Gdańska z kościołem Najświętszej Marii Panny, Długim Targiem i Wyspą Spichlerzy. Niespodziewanie z kataklizmu cało wychodzą szczury. Czy to one dadzą początek nowemu życiu i nowej, lepszej niż nasza cywilizacji? Może to tylko nawiedzający autora zły sen, a może realna bliskość, o ktĂłrą ocieramy się coraz bardziej namacalnie. Grass z niepokojem myśli o nas, ludziach, i naszej teraźniejszości, o przekraczaniu nieprzekraczalnych, zdawałoby się, granic w zbrojeniach, technice, nauce, eksperymentach badawczych i zatruwaniu środowiska. Choć przez piętnaście lat układ sił na świecie znacznie się zmienił, nie ubyło zagrożeń - wokĂłł nas i w nas samych. I autor "Szczurzycy" przejmująco ostrzega, napomina i bije na trwogę.