Na koniec wieku GĂźnter Grass obdarza czytelnikĂłw setką opowieści "Mojego stulecia", po jednej na każdy kolejny rok - od 1900 do 1999. W książce występuje kilkudziesięciu narratorĂłw — świadkĂłw epoki. O niezwykłych i powszednich sprawach swego życia i swego czasu mĂłwią coraz to inni ludzie - obojga płci, rĂłżnego wieku, wykształcenia i zawodu, odmiennych zapatrywań. MĂłwią ofiary i oprawcy. Coraz to inni Niemcy opowiadają o wydarzeniach politycznych, artystycznych, naukowych, obyczajowych i sportowych - ważnych i dramatycznych, czasami pogodnych, częściej przerażających, z ktĂłrych wyłania się obraz mijającego stulecia. Obok bezimiennych uczestnikĂłw dwudziestowiecznych dziejĂłw zabierają głos postacie zapisane w historii, jak cesarz Wilhelm II, pisarze a także autor "Blaszanego bębenka". Kalejdoskop ludzkich losĂłw układa się w "Moim stuleciu" w złożony wizerunek targanej sprzecznościami niemieckiej zbiorowości.

Na kartach "Szczurzycy" (wyd. niem. 1986) ożywają postacie z baśni GrimmĂłw, gotyckie malowidła, legendy o szczurołapie i Winecie, mieście zatopionym gdzieś na dnie Bałtyku, pojawiają się bohaterowie "Blaszanego bębenka": Oskar Matzerath i babka Koljaiczkowa, a jednocześnie do głosu dochodzą pytania, lęki i rozterki trapiące ludzkość u schyłku dwudziestego wieku. Już piętnaście lat liczy sobie ukazana w powieści GĂźntera Grassa wizja świata po wielkim nuklearnym wybuchu. Giną ludzie, zwierzęta, rośliny, nietknięte pozostają tylko mury budowli starego Gdańska z kościołem Najświętszej Marii Panny, Długim Targiem i Wyspą Spichlerzy. Niespodziewanie z kataklizmu cało wychodzą szczury. Czy to one dadzą początek nowemu życiu i nowej, lepszej niż nasza cywilizacji? Może to tylko nawiedzający autora zły sen, a może realna bliskość, o ktĂłrą ocieramy się coraz bardziej namacalnie. Grass z niepokojem myśli o nas, ludziach, i naszej teraźniejszości, o przekraczaniu nieprzekraczalnych, zdawałoby się, granic w zbrojeniach, technice, nauce, eksperymentach badawczych i zatruwaniu środowiska. Choć przez piętnaście lat układ sił na świecie znacznie się zmienił, nie ubyło zagrożeń - wokĂłł nas i w nas samych. I autor "Szczurzycy" przejmująco ostrzega, napomina i bije na trwogę.