Edith Hahn była młodą, niezależną studentką prawa, gdy gestapo zamknęło ją wraz z matką w wiedeńskim getcie i wydało im dokumenty oznaczone literą "J". Niedługo pĂłźniej Edith została wywieziona do obozu pracy. Choć udało się jej uprosić nazistowskich funkcjonariuszy, by oszczędzili jej matkę, gdy wrĂłciła do domu, dowiedziała się, że matka została deportowana. Edith zdarła z ubrań żĂłłte gwiazdy i zeszła do podziemia, choć wiedziała, że skazuje się na los poszukiwanej. Żywiła się tym, co udało się jej znaleźć, każdej nocy szukała bezpiecznego noclegu. Jej chłopak, Pepi, za bardzo się bał, by jej pomĂłc, ale pewna chrześcijańska przyjaciĂłłka znalazła w sobie dość odwagi: podarowała Edith własne dokumenty, dzięki ktĂłrym ta przedostała się do Monachium. Tam poznała członka Partii Nazistowskiej Wernera Vettera, ktĂłry się w niej zakochał. Choć protestowała, choć w końcu wyznała mu, że jest ŻydĂłwką, Werner ożenił się z nią i zachował jej tożsamość w tajemnicy.

Edith niezwykle szczegĂłłowo wspomina swoje wypełnione nieprzemijającym, paraliżującym strachem życie. Opowiada o niemieckich urzędnikach, ktĂłrzy, niejako od niechcenia, wypytywali o pochodzenie jej rodzicĂłw; o tym, jak rodząc cĂłrkę, odmĂłwiła przyjęcia środkĂłw przeciwbĂłlowych, ponieważ bała się, że straci jasność rozumowania i ujawni swoją przeszłość; o tym, jak jej mąż dostał się do rosyjskiej niewoli i trafił na Syberię, a ona z cĂłrką, po zbombardowaniu ich domu, musiała ukrywać się w szafie, podczas gdy pijani czerwonoarmiści gwałcili kobiety na ulicach.

Na przekĂłr zagrożeniu, jakie stwarzało to dla jej życia, Edith Hahn stworzyła niezrĂłwnany rejestr historii swojego przetrwania: ocaliła wszystkie prawdziwe i fałszywe dokumenty, listy od straconej miłości, Pepiego, a nawet zdjęcia, ktĂłre udało się jej zrobić w obozach pracy.

Setki dokumentĂłw zaprezentowane na wystawie w waszyngtońskim Muzeum Holokaustu składają się na iście heroiczną opowieść - to skomplikowana i dająca do myślenia historia. Historia zwycięstwa.