Książka ta nie zawiera dokładnego przebiegu wydarzeń historycznych. Nie analizuje strategii wojennych armii niemieckiej i radzieckiej. O ruchach wojsk zaledwie niekiedy wspominają jej bohaterowie. Są to trzy osoby przebywające w Leningradzie podczas jego oblężenia przez Wehrmacht, nazywanego w historiografii blokadą Leningradu.

Dwudziestoośmioletnią matkę dwojga dzieci, Lidię Gieorgijewną Oknapkinę, sędziwego historyka i dyrektora Archiwum Akademii Nauk, Gieorgija Aleksiejewicza Kniaziewa i piętnastoletniego ucznia Jurę Riabinkina połączyło pisanie pamiętnika. Wszyscy troje doświadczyli tego, czego wielu ludzi obawia się najbardziej w życiu. Utrwalili wydarzenia, swoje przeżycia i refleksje towarzyszące im w okresie między wrześniem 1941 roku a styczniem 1944 roku.