Oddana do rąk czytelnikĂłw książka jest prĂłbą dokonania analizy spojrzenia papieża Jana Pawła II na dziecko i wychowanie w kontekście filozofii personalistycznej i tradycji myśli chrześcijańskiej. Nie da się przedstawić filozofii wychowania bez filozofii dziecka, a w przypadku Karola Wojtyły z pominięciem personalizmu i tradycji chrześcijańskiej. Książka odwołuje się do nauczania papieskiego Jana Pawła II, natomiast działalność Karola Wojtyły przed 1978 rokiem jest wspomniana tylko we Wprowadzeniu. Analizie poddano teksty odnoszące się przede wszystkim do dzieci (nie zaś do młodzieży) oraz utrzymane w duchu bardziej filozoficznym niż teologicznym. Nauczanie głęboko teologiczne i dogmatyczne pominięto tu celowo. Jaki jest wychowawczy personalizm Jana Pawła II? Czy jego refleksje nad dzieckiem i wychowaniem można nazwać systemem? Kim jest papież w kontekście tradycji pedagogicznej myśli chrześcijańskiej? Czy Jana Pawła II można zaliczyć - tak jak JĂłzefa Kalasancjusza, Jana La Sallei Jana Bosko - do świętych pedagogĂłw? Oto pytania, na ktĂłre prĂłbowano w tej pracy znaleźć odpowiedź.