ZbiĂłr opowieści Wiesława Adamczyka oraz Barbary Dominiczak o ludziach, ktĂłrzy w dzieciństwie przeżyli deportację w głąb Związku Radzieckiego. Prowadzili oni zeszyty, pamiętniki z rysunkami i wpisami innych tułaczych polskich dzieci, rozproszonych od Iranu po Meksyk. Przez lata przypominały o ukochanym kraju dzieciństwa, pozwalając zachować polską tożsamość. Książka wzbogacona ilustracjami z owych pamiętnikĂłw daje poruszające świadectwo ludzkiej solidarności i przyjaźni nawet w nieludzkich warunkach na nieludzkiej ziemi. Obrazu dopełniają historie samego kolekcjonera owych pamiętnikĂłw, Wiesława Adamczyka, oraz jego siostry piĂłra Ewy LedĂłchowicz.
To swoisty hołd złożony wszystkim, ktĂłrzy podobnie jak Adamczyk utracili dziecięcą niewinność, zmagając się z rozpaczą, tęsknotą, bĂłlem i niejednokrotnie śmiercią najbliższych.