Pewnego styczniowego dnia, kiedy słońce dopiero co wrĂłciło za pĂłłnocne koło podbiegunowe, dziewięcioletnia Elsa wybiera się na nartach do zagrody reniferĂłw. Odkrywa, że należący do niej cielak NĂĄstegallu nie żyje. Dziewczynka rozpoznaje mężczyznę, ktĂłry trzyma zakrwawiony nĂłż i odcięte ucho zwierzęcia. Groźba sprawia, że przerażona Elsa ucieka w milczenie.
Ojciec idzie z nią na komisariat, żeby zgłosić przestępstwo, ale lokalna policja twierdzi, że nie może nic zrobić. W raportach, ktĂłre wciąż się piętrzą i są zostawiane bez dochodzenia, takie zabĂłjstwa klasyfikuje się jako kradzież. Dla SaamĂłw renifery stanowią jednak nie tylko źrĂłdło utrzymania - mają rĂłwnież znaczenie duchowe, a atak na te zwierzęta jest atakiem na samą kulturę.
Elsa, boleśnie świadoma, że jej pochodzenie budzi palącą nienawiść, zabiera ze sobą ucho renifera i tajemnicę, ktĂłra dużo pĂłźniej odbije się echem w jej życiu.