JAN "SOBIEPAN" ZAMOYSKI, TRZECI W KOLEJNOŚCI ORDYNAT NA ZAMOŚCIU, OPOWIADA O POSZUKIWANIU ORIENTALNYCH PIĘKNOŚCI DO SWOJEGO HAREMU.

W trakcie pełnej przygĂłd podrĂłży magnat przemierza bezkresne oceany w pogoni za swoimi marzeniami. Chciałby dotrzeć aż do tajemniczej Japonii, aby poznać legendarny świat gejsz, ale wie, że kraj ten znajduje się w izolacji. Rządzący odcieli się od obcych i każdy cudzoziemiec, ktĂłry postawi stopę na lądzie ryzykuje utratę głowy. Czy mimo czyhających niebezpieczeństw polskiemu awanturnikowi uda się zrealizować swĂłj cel? Czy spotka słynące z wdzięku gejsze? Poznajemy dalsze losy JĂłzi i innych dziewcząt z haremu po tym, jak niespodziewanie wygnała je stamtąd młoda żona Zamoyskiego. Jesteśmy rĂłwnież świadkami narodzin jednego z najsłynniejszych polskich romansĂłw - Marysieńki i Jana III Sobieskiego. Ona żona Sobiepana, on szlachcic - właśnie w pałacu w Zamościu się poznali i... pokochali.

Książka w znacznej części napisana jest w postaci pamiętnika młodej dziewczyny sprzedanej przez matkę do tytułowego haremu. Cała historia jest niezwykła i w dużej mierze oparta na faktach. Nauce polskiej znany jest fakt istnienia w polskiej historii instytucji haremu. Wiemy o co najmniej trzech tego typu prywatnych przybytkach, z ktĂłrych jeden stworzył Jan "Sobiepan" Zamoyski - wnuk wielkiego Jana Zamoyskiego przedstawiony tak zabawnie przez Sienkiewicza w "Potopie". I to w jego haremie toczy się akcja powieści. Opowieść zaczyna się w latach czterdziestych siedemnastego wieku. Opowieść czternastoletniej JĂłzi - jak sama mĂłwi głupiutkiej wtedy wiejskiej dziewuchy z Brzezin - cĂłrki ubogiego chłopa pańszczyźnianego. Gdy ojciec niespodziewanie zaniemĂłgł i nie dał rady pracować, rodzina (szĂłstka dzieci, bieda aż piszczy) znalazła się w trudnej sytuacji, matka sprzedała dziewczynę. Ta trafiła do haremu mości Zamoyskiego.