To niesamowita opowieść o czasie, ktĂłra rozgrywa się w wielu miejscach i rĂłżnych epokach - od starożytnego Egiptu po nieznaną planetę w odległej przyszłości. Cała historia rozpoczyna się w Londynie, kiedy w czasie zachodzi podobne zjawisko jak globalne ocieplenie - powstają niewytłumaczalne Tornada Czasu.

Jedenastolenia Silver jest uwikłana w niezwykłą historię walki o posiadanie Czasomierza, czyli o absolutne panowanie nad czasem. Uciekając przed swymi prześladowcami, trafia do podziemnego świata, zaprzyjaźnia się z Gabrielem i razem z nim dostaje się w otchłań kosmicznej czarnej dziury. Czy uda im się powrĂłcić? Czym naprawdę jest Czasomierz i w czyje ręce się dostanie?

Tytułowe słowa wypowiedziała do autorki przybrana matka, ktĂłra wypełnia strony tej książki niczym wszechwładna bogini.To chyba najbardziej osobiste i poruszające dzieło Winterson, napisana bez cenzury autobiografia. PodrĂłż w głąb szaleństwa i z powrotem, ktĂłrą autorka odbyła w poszukiwaniu biologicznej matki; opowieść o dorastaniu w przemysłowym miasteczku podlegającym drastycznym przemianom; o dążeniu do szczęścia, o książkach, ktĂłre uratowały jej życie i zaprowadziły ją na uniwersytet oksfordzki. Siła emocjonalna tej książki poraża i sprawia, że pozorny brak pisarskiej wirtuozerii wydaje się autorskim podstępem.Jeanette Winterson mieszka na wsi nieopodal Londynu. Jest autorką powieści, esejĂłw i tekstĂłw krytycznych. REBIS opublikował jej najważniejsze utwory, m.in. Nie tylko pomarańcze, Namiętność, Płeć wiśni, Podtrzymywanie światła, Kamiennych bogĂłw oraz Sztukę i kłamstwa.Jej pisarstwo było wielokrotnie doceniane: w 1985 roku Nie tylko pomarańcze. uhonorowano Nagrodą Whitbreada za najlepszy debiut powieściowy, w 1987 roku Namiętność zdobyła John Llewellyn Rhys Memorial Award, a w 1989 roku Płeć wiśni otrzymała nagrodę E.M. Fostera American Academy and Institute of Arts and Letters.Napisana bez cenzury autobiografia Jeanette Winterson"Dążenie do szczęścia - ja do niego dążyłam i wciąż dążę - nie jest tym samym, co bycie szczęśliwym - ktĂłry to stan jest moim zdaniem czymś krĂłtkotrwałym, zależnym od okoliczności i lekko słoniowatym. Jeśli świeci słońce, stań w nim - o tak, o tak, o tak. Szczęśliwe chwile są czymś wspaniałym, ale szczęśliwe chwile mijają - muszą - bo czas mija.Dążenie do szczęścia jest bardziej nieuchwytne; trwa całe życie i nie przyświeca mu cel. (.) To dążenie to nie jest wszystko albo nic - to wszystko i nic. Jak każda opowieść o poszukiwaniach".

Podtrzymywanie światła jest rozbudowaną i przepiękną metaforą miłości, czasu i życia, w ramach ktĂłrej Winterson powraca do lirycznej intymności swych najwcześniejszych utworĂłw i ktĂłra jednocześnie stanowi początek jej nowego cyklu powieściowego.
Dziesięcioletnia Silver, oddana pod opiekę ślepego latarnika, uczy się podtrzymywania światła i wysłuchuje historii o świecie, z ktĂłrym musi się oswoić: historii o wydziedziczeniu i tęsknocie, o podrĂłżach w czasie i przestrzeni, o namiętności i zdradzie.