Rosyjscy historycy utrzymują, że klęska Armii Czerwonej w 1941 roku była bezpośrednią konsekwencją wielkiej czystki lat 1937-1938, podczas ktĂłrej Stalin wyeliminował najlepszych i najbardziej błyskotliwych dowĂłdcĂłw. Czy jednak rzeczywiście na wojsko spadł wĂłwczas tak druzgocący cios? Czy ci zlikwidowani dowĂłdcy, z Tuchaczewskim na czele, naprawdę byli geniuszami sztuki wojennej? Czy Stalin rzeczywiście wolał otoczyć się samymi głupcami i pochlebcami? I czy panicznie bał się Hitlera?

Suworow analizuje dostępne informacje i jak zwykle dochodzi do własnych wnioskĂłw, zupełnie odmiennych od opinii uznanych historykĂłw. Twierdzi, że dominacja reprezentowanego przez Stalina łagodniejszego nurtu komunizmu - a nie na przykład bestialskiego marksizmu w wersji Trockiego - była w owym czasie korzystna i dla Rosji, i dla całego świata.