Profesor Zbigniew Religa. Niewierzący, ale przylgnęło do niego słowo "święty". Dla wielu osĂłb święta jest pamięć o nim. "To był święty człowiek" - mĂłwią pacjenci (inni nawet mocniej: "Moja miłość"). Lekarze dopowiedzą, że miał do chorych świętą cierpliwość. Pielęgniarki, że zawsze je szanował. I może święty to zbyt wiele, ale świetny był na pewno. Bezpośredni, szczery, pogodny. Ufny, za swoimi stawał murem. Chętnie dzielił się wiedzą, umożliwiał awans.

Dlatego jest to książka o świętym, ktĂłry za dużo pije, pali jak smok, klnie jak szewc, bywa niesprawiedliwy, wymaga za dużo, narzuca mordercze tempo, słucha złych podszeptĂłw. Bywa prĂłżny, ale jest szczery i nie zniĂłsłby, gdyby mu ktoś stawiał pomnik z samych cnĂłt.