Historia bohatera to historia ŻydĂłw i żydowskiego ducha. Dążenie do przetrwania, do odbudowy, do tego aby pomĂłc choć jeszcze jednemu człowiekowi. Książka Philipa Bialowitza zainspiruje każdego, gdyż ukazuje nie tylko jego osobistą walkę o przetrwanie, lecz także co oznaczało być człowiekiem w czasie, kiedy tak trudno było o człowieczeństwo. (Michael Schudrich, Naczelny Rabin Polski)

W 2002 r. przyjechałem do Sobiboru. Był wieczĂłr. Padał śnieg, biały puch przykrył las i obĂłz. Sześćdziesiąt lat wczesniej w tym przeklętym miejscu krew zmieszała się ze łzami.Paul Celan, żydowski poeta, napisał, że po wojnie Europa stala się wielkim jeziorem zastygłej krwi. SobibĂłr był częścią tego jeziora. Philip Bialowitz, ktĂłry ocalał z obozu, w swojej książce opowiada o powrocie z piekła. Przetrwał, przeżył, mĂłwi do nas. Pamięta o tym, czego nie da się zapomnieć. (Szewach Weiss, były ambasador Izraela w Polsce)

Świadectwo Philipa Bialowitza, ocalałego z obozu zagłady w Sobiborze, ma niezwykłą wagę ze względu na wydarzenia, ktĂłre przywołuje. Jednak tym, co czyni książkę tak wyjątkową, są osobowość autora i jego talent narracyjny. Dzięki opowieści Bialowitza kolejne pokolenia będą się mogły zmierzyć z odwiecznymi dylematami, przed jakimi staje człowiek wobec szaleństwa, ktĂłre tkwi w ludziach gotowych do zadawania śmierci bliźnim. (Jan T. Gross, profesor historii, Princetown University)

1 września 1939 roku zamienił życie Ireny GutĂłwny w koszmar. Jednak ta siedemnastoletnia uczennica szkoły pielęgniarskiej stawiła czoło okrucieństwom wojny i stała się prawdziwą bohaterką. Kiedy okazało się, że Żydom grozi zagłada z rąk nazistĂłw, krucha i delikatna dziewczyna nie zastanawiała się, czy powinna ich ratować - zadała sobie pytanie, jak to zrobić. Irena wykorzystała swoje niemieckobrzmiące nazwisko i znajomość języka, aby zdobyć zaufanie NiemcĂłw. Nie tylko przekazywała informacje i dostarczała żywność, ale też szmuglowała ludzi z obozu do bezpiecznego schronienia w lesie, a jako gospodyni majora SS ukryła dwunastkę ŻydĂłw w piwnicy jego domu.

Tomasz Toivi Blatt urodził się w Izbicy. Jako szesnastolatek został w 1943 roku wraz z rodziną deportowany do obozu zagłady w Sobiborze. Jego rodzice i o sześć lat młodszy brat zginęli w komorze gazowej. On sam przetrwał. Brał udział w powstaniu więźniĂłw, ktĂłre wybuchło w obozie w październiku 1943 roku, i był jednym z uciekinierĂłw.