I zabrali nas z zakurzonego i hałaśliwego namiotu w niewyobrażalnie piękne miejsce. Poszłyśmy za nimi do wąwozu oddalonego o jakąś minutę drogi od obozowiska i tam trafiliśmy na ukryte w krzakach oleandrĂłw tajne przejście do innego świata. Ręcznie kuty w skale korytarz zawiĂłdł nas wprost do złotej doliny z piaszczystym podłożem i sterczącymi nad nią skałami. To było jak przejście przez drzwi szafy z dziecięcych baśni. Od czasu do czasu dochodził nas huk weselnych wystrzałĂłw na wiwat, ale na ogĂłł panowała cisza. (...) kiedy Muhammad wiĂłdł nas poprzez skaliste, zarośnięte krzewami oleandrĂłw kaniony, zakochałam się w nim na zabĂłj. Nie wiem, dlaczego podczas naszego pierwszego spotkania nie zauważyłam jego delikatnego uśmiechu i zmrużenia oczu, ktĂłre teraz mnie zachwycały. (...) Żadnej polityki czy filozofii: tylko cudowny mężczyzna, ktĂłry zaczynał dzień od modlitwy, błagając, aby był z niego dumny nie tylko BĂłg, ale także rodzice, a potem pełen radości wychodził do pracy lekkim krokiem, potrząsając frędzlami mindila. Ja natomiast robiłam to, na co miałam ochotę... Czułam się po prostu szczęśliwa. (fragment)

Tak zaczęła się niezwykła historia Marguerite van Geldermalsen. W 1978 roku pochodząca z Nowej Zelandii pielęgniarka została żoną Muhammada, beduińskiego sprzedawcy pamiątek w legendarnej Petrze. Zamieszkała w liczącej dwa tysiące lat jaskini w skalnym zboczu i żyła jak Beduinka. Nauczyła się arabskiego, przeszła na islam, urodziła troje dzieci i poznała brytyjską krĂłlową Elżbietę.