Nieśmiertelny symbol Wielkiej Brytanii - Elizabeth Alexandra Mary Windsor z niemieckiej dynastii Sachsen-Coburg-Gotha. Akuratna, stateczna i dystyngowana, ukochana wnuczka krĂłla Jerzego V i cĂłrka Jerzego VI, wyszła za biednego, ale przystojnego kuzyna, księcia Edynburga Filipa. Od 1953 roku "z Bożej łaski KrĂłlowa Zjednoczonego KrĂłlestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii PĂłłnocnej" oraz 15 innych państw. Choć nie ma realnego wpływu na rządy, pełni nieocenioną rolę w polityce. Jest uważnie słuchanym doradcą już dwunastego brytyjskiego premiera, symbolem ciągłości i jedności WspĂłlnoty Brytyjskiej.

Tytan pracy, człowiek instytucja i eksportowa maskotka Wielkiej Brytanii, ma dom z 775 pokojami, a w nim zwykłe problemy z czwĂłrką dzieci, o ktĂłrych bezustannie trąbią bulwarĂłwki.
Mimo, że utrzymanie tronu kosztuje poddanych 40 milionĂłw funtĂłw rocznie, Elżbieta II cieszy się ich szacunkiem i sympatią. Ogromna większość BrytyjczykĂłw z przekonamiem śpiewa hymn: "Boże chroń KrĂłlową. Obdarz ją szacunkiem, chwałą i długim panowaniem".
Jest najstarszym w historii brytyjskim monarchą. Nie zamierza abdykować, kocha swoje obowiązki i bycie krĂłlową.
Elżbieta II stroni od wywiadĂłw, pilnie strzeże swojej prywatności. Tylko tak rzetelny dziennikarz i wytrawny komentator polityczny jak Andrew Marr mĂłgł napisać rĂłwnie precyzyjną faktograficznie, analityczną politycznie i wyjątkowo ciekawą opowieść o swojej prawdziwej krĂłlowej.