Był jednym z najlepszych przyjmujących w historii siatkĂłwki. Ale niewiele brakowało, by świat w ogĂłle o nim nie usłyszał. Zanim trzy razy zdobył mistrzostwo świata i został mistrzem olimpijskim, pokonał wiele przeszkĂłd. Kiedy zachorował na białaczkę, lekarze przygotowywali się na najgorsze, a niespodziewane wyzdrowienie zgodnie nazwali cudem. Podobnie jak przeżycie upadku z drzewa, po ktĂłrym na lewą rękę założyli mu 150 szwĂłw.

Podczas gdy jego rĂłwieśnicy ganiali za piłką, on wolał w samotności odbijać ją rękami. Mimo że trenerzy prĂłbowali wmĂłwić mu, że jest za niski na siatkarza, ani myślał się poddać. Dopiął swego, zostając sportowcem, ktĂłrego pokochała cała Brazylia.

W autobiografii Giba po raz pierwszy opowiada o sekretach swojej kariery: dopingowej wpadce, nietypowej kontuzji, ktĂłrej nabawił się w łĂłżku, i ofercie z ligi polskiej. Odkrywa też kulisy wielkiej reprezentacji Brazylii, zdradzając, za co z drużyny wyrzucony został Ricardo, jak Canarinhos ustawili mecz z Bułgarią i ile butelek szampana dostali od PolakĂłw po wygranej w finale mistrzostw świata.