Dla autora, Roda Drehera, jest całkowicie jasne, że Benedykt XVI mĂłwi, iż KościĂłł Chrystusa wydaje się tonąć, kapitulując przed "duchem czasu". Benedykt XVI zdaje się apelować do tych katolikĂłw, ktĂłrzy przeciwstawiają się duchowi czasu, chcącemu opanować KościĂłł powszechny: Macie rację. Rzeczy idą tak źle, jak się wam wydaje. Trwajcie w wierze i nie bĂłjcie się.

Chrześcijanie na Zachodzie są świadkami masowej apostazji. Jest ona duchowym odpowiednikiem potopu, ktĂłry pochłonął świat w czasach Noego. Wierzący muszą więc budować własne arki, na ktĂłrych pokładzie przeniosą wiarę przez obecne mroczne i burzliwe czasy, dla ratowania własnych dusz i zachowania wiary na okres, kiedy trzeba ją będzie odbudować.

Opcja Benedykta nie jest niczym innym, jak tylko opowiedzeniem się za tym, aby KościĂłł był taki, jaki miał być od samego początku, jest to wybĂłr, przed ktĂłrym stają wszyscy wierzący chrześcijanie w obecnych postchrześcijańskich, neopogańskich czasach: czy nasze życie będzie nadal wyglądało tak, jakbyśmy żyli w normalnych czasach, czy też przyjmiemy, że jesteśmy wygnańcami w Babilonie i wejdziemy na drogę życia, ktĂłra umożliwi nam zachowanie naszej wiary.