W ciągu piętnastu lat istnienia (1959-1974) zespĂłł Filipinki osiągnął zawrotny sukces. Dał około 4 tys. koncertĂłw w Polsce, Szwecji, USA, Kanadzie, Anglii, NRD, Związku Radzieckim, Czechosłowacji i Bułgarii. Wydał kilkanaście płyt (m.in. w ZSRR i USA) - przy czym tylko pierwsze trzy sprzedały się nakładzie niemal miliona egzemplarzy, o czym na swoich łamach informował w 1974 r. amerykański tygodnik muzyczny "Billboard".

ZespĂłł Filipinki był pierwszą polską grupą młodzieżową, ktĂłra zyskała popularność nie tylko wśrĂłd swoich rĂłwieśnikĂłw, lecz także wśrĂłd wszystkich pokoleń odbiorcĂłw. Siedem skromnych, sympatycznych dziewcząt potrafiło śpiewać tak jak nikt wcześniej nie śpiewał - nowocześnie i prosto, bez jakiejkolwiek maniery. To spodobało się słuchaczom, ale pokochali Filipinki przede wszystkim za ich wdzięk, i za to, że śpiewanie traktowały jak wspaniałą przygodę, ktĂłrą przeżywały z prawdziwą radością.

Dziś Filipinki znowu są pierwsze, bo jeszcze żaden polski zespĂłł młodzieżowy z tamtych lat nie doczekał się tak bogato ilustrowanej i udokumentowanej monografii. Ale nic dziwnego - Marcin Szczygielski, ktĂłry zyskał uznanie jako autor powieści dla dorosłych i młodzieży (Berek, Poczet KrĂłlowych polskich, Czarny Młyn) - pisząc tę książkę miał dostęp do informacji z pierwszej ręki. Jest synem jednej z Filipinek - Iwony Racz.

"Trzysta tysięcy gitar nam gra", trzeci tom historii polskiej muzyki rozrywkowej (lata 1958-1973), to nie tylko obszerna encyklopedia, kronika i historyczny zapis faktĂłw, opis ludzi. To fascynująca opowieść o dzieciństwie i młodzieńczych latach polskiego "mocnego uderzenia" zwanego początkowo big-beatem, a potem (kiedy niepotrzebne były kamuflaże) po prostu rock and rollem. Rock był symbolem niezależności i swobody, nie dał się wtrącić w koryto konformizmu. Był przekorny i prowokujący, otwierał drogę do innego świata. Są w tomie Michalskiego ekscytujące rozdziały, poświęcone czołowym w latach 1958-1973 zespołom i solistom. Znanym z płyt, radia, telewizji i koncertĂłw na żywo.