Trzy siostry: Maria, Zofia i Eliza Pareńskie. Trzy muzy Stanisława Wyspiańskiego. Maryna i Zosia, pod własnymi imionami, zostały sportretowane przez niego w Weselu, prapremiera dramatu w marcu 1901 roku przerodziła się w wielki skandal towarzyski w Krakowie. Wesele dało Wyspiańskiemu nieoficjalny przydomek czwartego wieszcza, a siostrom Pareńskim literacką nieśmiertelność.
Maria, Maryna, wielka miłość i muza Witolda Wojtkiewicza, portretowana także przez Wyspiańskiego, została żoną Jana Raczyńskiego, zapomnianego dzisiaj pediatry, kt贸ry jako pierwszy wykazał doświadczalnie związek krzywicy z niedoborem światła słonecznego. Z trzecim mężem, Janem Grekiem, i szwagrem, Tadeuszem Boyem-Żeleńskim, zginęła w egzekucji profesor贸w lwowskich w pierwszych dniach niemieckiej inwazji na ZSRR.
Zofia, Fusia, Boyowa, została żoną Tadeusza Żeleńskiego. Jej portret z synem autorstwa Stanisława Wyspiańskiego jest jednym z najpiękniejszych pasteli z serii Macierzyństwo. Przyjaźniła się z mężem, choć obydwoje szukali miłości poza małżeństwem. "Dobra, rozumna i miła towarzyszka pracy" - napisał o niej Boy.
Eliza, Lizka, najmłodsza z si贸str, najmniej znana, choć najczęściej portretowana, była żoną młodopolskiego poety Edwarda Leszczyńskiego. W swoim kr贸tkim życiu zmagała się z problemami emocjonalnymi, uzależnieniem od alkoholu i opiat贸w. Popełniła samob贸jstwo, mając trzydzieści pięć lat.
UWAGI:
Bibliogr. s. 391-400. Indeks.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni
Na początku ubiegłego stulecia wydawało się, że piękny świat dwor贸w, polowań i uczt będzie trwał wiecznie. Jednak wojenne zawieruchy rozproszyły ludzi, a pałace obr贸ciły się w ruinę. To, co ocalało, zabrał komunizm. Zofia i Staś Tarnowscy - wok贸ł kt贸rych ogniskuje się opowieść - długo nie mogli znaleźć dla siebie miejsca na obczyźnie. Dziś potomek rodu Tarnowskich wyrusza na poszukiwanie swoich polskich korzeni. Nikogo przy tym nie wybiela, dąży do uchwycenia prawdy, czasem gorzkiej i niewygodnej. Pisze o burzliwych losach trzech pokoleń galicyjskiej arystokracji: o powrocie do rodzinnych majątk贸w po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku i o p贸źniejszej walce z plagą grabieży, o beztroskich latach spędzonych w stolicach kulturalnych świata i życiu w pustynnym kurzu oboz贸w wojskowych - ale też o miłości, zdradzie i zemście.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni
Książka przedstawia zagadnienia z zakresu historii społecznej okresu II wojny światowej. Z powodu złożoności sytuacji narodowościowej i politycznej wojna dotknęła ludność Śląską w spos贸b szczeg贸lny. Miliony os贸b stąd uciekło bądź zostało wypędzonych, miliony przybyło - wielokrotnie wbrew własnej woli. Tym zmianom demograficznym jest poświęcona niniejsza praca.Tom składa się z dw贸ch części. Pierwsza zawiera artykuły pracownik贸w naukowych Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, katowickiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej oraz Uniwersytetu Opolskiego. Na podstawie materiał贸w wspomnieniowych i prywatnej korespondencji zostały opisane m.in. wojenne i powojenne doświadczenia G贸rnoślązak贸w wcielonych do Wehrmachtu, losy członk贸w przedwojennej mniejszości polskiej oraz rodzin przesiedlonych na G贸rny Śląsk ze wschodnich wojew贸dztw II Rzeczypospolitej. Om贸wiono także kwestię dezintegracji rodzin g贸rnośląskich w rezultacie deportacji do Związku Sowieckiego w 1945 r.Na część drugą składają się prace student贸w historii Uniwersytetu Opolskiego, oparte na zebranych przez nich relacjach ich krewnych.Przedstawiają one życie codzienne i losy ich własnych rodzin, eksponując troski i zmagania ludzi, kt贸rzy stali się ofiarami wojny i przesiedleń.Dotyczy to zar贸wno autochtonicznych Ślązak贸w, os贸b z r贸żnych stron Polski, kt贸re po wojnie zdecydowały się przenieść na Śląsk, jak i rodzin wysiedlonych z Kres贸w Wschodnich. (www.azymut.pl).
UWAGI:
Materia艂y z sesji, 20-12 pa藕dziernika 2010 r., Opole. Indeksy. Streszcz. niem.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni