Dzieło Lwa Szestowa Kierkegaard i filozofia egzystencjalna jest jednym z najpĂłźniej napisanych i najciekawszych. Wyraża jego najbardziej dojrzałe poglądy. Stanowi ono sumę tych wątkĂłw myślowych jego dociekań filozoficznych, ktĂłre układają się w dialektyczny szereg przeciwstawnych kategorii, takich jak objawienie i wiedza, upadek i niewinność, wiara i grzech, rozpacz i nicość, prawda i wolność oraz BĂłg i człowiek. Jest to wreszcie dzieło,w ktĂłrym rosyjski myśliciel przeprowadza jakże skuteczną i demaskującą krytykę racjonalizmu w filozofii europejskiej, począwszy od filozofĂłw greckich, poprzez scholastykĂłw aż po B. Spinozę, I. Kanta i G. W. F. Hegla. Szestow pozytywnie ocenia tu myśl wielkich nadracjonalistĂłw i "herezjarchĂłw", takich jak M. Luter, F. Dostojewski, czy S. Kierkegaard, ktĂłremu poświęcił właśnie tę pracę. Ponadto w całości dzieła uwidacznia się specyficzny dla Szestowa styl myślenia, wywodzący się z tradycji judeochrześcijańskiej, ktĂłry bez wątpienia oddaje intelektualne i duchowe niepokoje nie tylko naszych czasĂłw. (Od tłumacza)

Dla filozofa praca ta była manifestem zwycięstwa nad sobą, efektem jego zmagań z problemem śmierci Boga i krytyką judeochrześcijańskiego oglądu świata. Poetycki i profetyczny styl dzieła, odwołujący się często do staro- i nowotestamentowych aluzji a rebours, zapewnił książce miano jednego z najważniejszych dokonań literatury niemieckiej. Dzieło wypełnione presokratejskimi metaforami odwołującymi się do filozofii przyrody i przywołującymi byty najprostsze, takie jak ziemia, powietrze, ogień, woda, rośliny i zwierzęta, przedstawia duchowy rozwĂłj samotnika Zaratustry - alter ego filozofa - tańczącego, roześmianego mędrca, ktĂłry w towarzystwie orła i węża wyobraził sobie zdrowszy psychologicznie sposĂłb bytowania poza zwykłą kondycją ludzką.