Całymi latami marzyłem o byciu literackim urzędnikiem, a przyrosłą mi cyganeryjna gęba lekkoducha, nakietowicza i BĂłg wie kogo. Dziennik Pilcha czyta się jak jedną z jego powieści - to narracja, w ktĂłej znajdziemy Marcina Lutra i Avatara, Pana Boga i Joyce`a, matke i ojca, KrakĂłw, Warszawę, Wisłę, katolikĂłw i ewangelikĂłw, w końcu rzecz jasna, piłkę nożną. Znajdziemy tu codzienne marszruty Hożą i Kruczą do placu Trzech Krzyży, zapisy lektur oraz spotkań z czytelnikami i przyjaciĂłłmi. Pilch proponuje świeże i odważne spojrzenie na świat, ironię i - jak zwykle - zniewalającą przyjemność czytania.