Igor jest znanym na Dolnym Śląsku uzdrowicielem. Skutecznie pomaga ludziom, dlatego tłumnie ciągną do niego, gdy są w potrzebie. Pojawił się w GĂłrach Sowich kilka lat wcześniej i poznał dziewczynę, ktĂłra została jego narzeczoną. Nikt jednak nie wie, co robił przedtem. Ma sekret, ktĂłrego nie chce wyjawić nawet ukochanej kobiecie.

W kazachskim Uralsku przed laty doszło do krwawej zbrodni. Zginęli szefowie lokalnego gangu ˗ synowie kasty władcĂłw. Sąd wydał na sprawcę mordu zaoczny wyrok śmierci. Starszyzna rodowa żąda dodatkowo "zemsty krwi". Przestępcy na całym świecie szuka Interpol oraz grupa zawodowych zabĂłjcĂłw.

Czy to możliwe, że uzdrowiciel cieszący się powszechnym szacunkiem i zabĂłjca z Kazachstanu to jedna i ta sama osoba? Czy Polce uda się uratować ukochanego od śmierci? Dziewczyna rusza w niebezpieczną drogę i bezlitośnie odsłania mroczną tajemnicę życia Igora.

Denis Urubko to pierwsza liga wspĂłłczesnego himalizmu.

Był oficerem w armii kazachskiej i filmowcem. Jednak świat zapamięta go jako wybitnego himalaistę, ktĂłry może poszczycić się zdobyciem Korony HimalajĂłw, 3 ośmiotysięcznikĂłw w zimie i tytułem Śnieżnej Pantery. W 2009 roku wraz z Simone Moro zdobył Makalu. W tym samym roku wraz z Borysem Dedeszko odebrał Złoty Czekan za wytyczenie nowej drogi na południowo-wschodniej ścianie Cho Oyu. W lutym 2015 roku Urubko otrzymał polskie obywatelstwo. Dwukrotnie brał udział w polskich wyprawach zimowych na K2 pod kierownictwem Krzysztofa Wielickiego.

Ta książka to opowieść o jego przygodach, o przekraczaniu granic wytrzymałości, i o ukochanych gĂłrach: o K2 - niezwykle pociągającym szczycie, wciąż niezdobytym zimą, i gĂłrze Presolana, będącej technicznym rajem do ćwiczeń, mieszczącej się nieopodal jego domu. To doskonała pozycja dla tych, ktĂłrzy pragną dowiedzieć się, kim jest ten tajemniczy człowiek, i bliżej poznać historię jego gĂłrskich dokonań oraz prywatne oblicze.

Życie jest szansą do tego, by działać! - mawia Denis Urubko. Jego największym lękiem jest strach przed brakiem czasu na realizację wszystkich marzeń. Dlatego Denis Urubko trzyma się swojej filozofii - ciężko pracować i trzymać język za zębami.
Choć nie zawsze mu się to udaje...

Najstarsze pokolenie repatriantĂłw pamięta 1936 rok, gdy na mocy decyzji Rady Komisarzy Ludowych Sowieci deportowali ich z rodzimych terenĂłw obecnej Ukrainy do Kazachstanu. Trafili tam, gdzie komisarz postawił palec na mapie. Polacy, podobnie jak Niemcy, Ukraińcy i inni znajdowali się pod tzw. komendanturą. Bez jej zgody nie mogli nawet odwiedzić krewnych w sąsiedniej wiosce. Przeżyli tam ponad pĂłł wieku jako członkowie narodu radzieckiego. W dużym stopniu się zasymilowali. Wiara pozostała zawsze ich wyrĂłżnikiem.

PolakĂłw w Kazachstanie odkryła na nowo III RP w latach 90. XX wieku. Pierwsi repatrianci wracali do Polski na własną rękę, załatwiając sobie prywatne zaproszenia. Polski Sejm uchwalił ustawę repatriacyjną dopiero w 2000 roku. Na podstawie ustawy do Polski wrĂłciło około 8000 osĂłb, według rĂłżnych źrĂłdeł w kolejce czeka 15 - 20 tys. osĂłb. 7 kwietnia 2017 roku Sejm przyjął nową ustawę o repatriacji, ułatwiającą powrĂłt PolakĂłw do kraju. W życie weszła od 1 maja 2017 roku. Według jej założeń do Polski będzie mogło wrĂłcić ok. 10 tys. osĂłb zamieszkujących azjatycką część dawnego ZSRR.

Autor śledzi losy kilkunastu repatrianckich rodzin. Każda z nich to inna historia. Jedną z bohaterek jest Zofia Teliga-Mertens (90 lat), ktĂłra po powrocie do Polski, na własną rękę sprowadziła z Kazachstanu 40 rodzin polskiego pochodzenia, w sumie ponad 200 osĂłb.

Jan i Luba Szkorupińscy (siedemdziesięciolatkowie), potomkowie PolakĂłw zesłanych w 1936 roku z Żytomierszczyzny do Kazachstanu. W Kazachstanie przez dwa lata zbierali dokumenty potwierdzające ich polskie pochodzenie. Dziś Szkorupiński mĂłwi o sobie, że jest najszczęśliwszym człowiekiem w Polsce.

Mieczysław Popławski przyjechał do Polski wraz z rodziną w 1997 roku. Po powrocie pracował w straży pożarnej. Obecnie jest na rencie i stara się o emeryturę. Mieszka we własnym domku w gminie GoleniĂłw.

Maria i Aleksander Wanowie mieszkają w Rudzie Śląskiej od kilku miesięcy. Otrzymali odnowione i wyposażone mieszkanie i polską emeryturę.

Alfons i Mieczysław Kułakowscy, bracia, wrĂłcili do Polski, gdy byli już po siedemdziesiątce. Alfons, mimo podeszłego wieku, jest aktywnym artystą malarzem. Są bohaterami filmu "Bracia".

Książka jest prĂłbą odpowiedzi na pytanie, jak powracający Polacy radzą sobie w Polsce? W jakim stopniu zmienia się nasz stosunek do repatriantĂłw?

Czy w relacjach bohaterĂłw jest więcej radości, czy rozpaczy?

Tekst uzupełniają zdjęcia z prywatnych zbiorĂłw.

Od dziecka wiedziałam, że kiedyś pojadę na Syberię. Nie musiałam planować tej wyprawy, nie uczyłam się języka, nie kupowałam map. Wszystkie miejsca, ktĂłre chciałam odwiedzić, znałam z rodzinnych opowieści, widziałam je oczami wyobraźni. Trasę podrĂłży zaplanował dla mnie Stalin, w 1951 roku. Wtedy właśnie mĂłj dziadek, Staszek, został zesłany do gułagu w Kazachstanie, a babcię Jankę przesiedlono z rodziną w głąb Syberii. Byli krĂłtko po ślubie, mieli maleńkiego synka. Ich miłość została wystawiona na najtrudniejszą prĂłbę.

Zielona sukienka to opowieść o miłości i pamięci oraz o wspĂłłczesnej wyprawie w głąb Rosji śladami rodzinnej historii. Przeszłość miesza się tu z teraźniejszością, a dzisiejsza Rosja przegląda się w złowrogim obliczu ZSRR. Jest w tej opowieści i kolej transsyberyjska i buriacki szaman i morze samogonu, a także młodzi Rosjanie nieznający historii i kazachska bohema, ktĂłrej marzy się ZachĂłd.