Jeśli chodzi o liczebność populacji Zaatari to drugi po kenijskim Dadaab tułaczy obĂłz na świecie. Najlepiej opisany i zmapowany. Czwarte miasto Jordanii. Dwieście dwadzieścia siedem ulic. Szesnaście tysięcy domostw. Na mapach zaznaczono każdy budynek. OprĂłcz namiotĂłw i kontenerĂłw - trzy tysiące innych rozmaitych punktĂłw: sklepy, małe biznesy, szkoły, kliniki, tereny rekreacyjne, biura, centra rejestracji, łazienki, kuchnie, zbiorniki na wodę pitną, kosze na śmieci, meczety, a nawet latarnie. Wybrano jedynie te najważniejsze, zorientowano mapę wobec Mekki i rozdano uchodźcom - niech wiedzą, gdzie są. Ale mapy powstają głĂłwnie dla tych, ktĂłrzy obozem zarządzają.

Tylko w Jordanii jest trzysta tysięcy niepełnoletnich SyryjczykĂłw. Setki, jeśli nie tysiące, wędrują bez opieki dorosłych. Każdy uchodźca z Syrii, mały czy duży, kosztuje trzy i pĂłł tysiąca dolarĂłw rocznie. Świat, ktĂłry w tej sprawie Jordanię wspiera, pokrywa jedynie trzydzieści procent wydatkĂłw. Gospodarze boją się, że przybysze zabiorą im pracę i wodę. Przybysze narzekają, że nie wszyscy tutejsi rozumieją ich bĂłl, że z ich cierpienia czerpią korzyści. Tak bywa. Ale jest też wspĂłłczucie, zrozumienie, cierpliwość. Każdego dnia zjawiają się nowi tułacze. Nie dla wspaniałych jordańskich krajobrazĂłw wloką się nocą przez kamienną pustynię, nie dla słodkich pomidorĂłw. Tam mieli swoje. Przychodzą, by żyć. I tęsknić. Kiedy Arab opuszcza ukochaną kobietę albo drogą mu ojczyznę, czuje gurbę. To nostalgia, wyobcowanie, świadomość wygnania i żal za utraconym. Dręczące poczucie bycia nie u siebie. Słowo gurba wywodzi się od ciemnego słowa garaba znanego w islamie jako przeciwieństwo jasnego słowa szaraka.
Szaraka - wschodzące słońce, obcowanie z Bogiem.
Garaba - ciemność. Tego nic nie ukoi. Tylko powrĂłt.

Książka "Kontener" rozpoczyna nowy projekt reporterski Wojciecha Tochmana "Migracje". Każda z książek cyklu będzie powstawała we wspĂłłpracy z absolwentem/absolwentką Polskiej Szkoły Reportażu.

Tragedia, ktĂłra wciąż trwa i obciąża sumienie świata. Krzyk sprzeciwu wobec wojny w Syrii.
"Modlitwa do morza" to hołd złożony milionom rodzin, ktĂłre zostały rozbite i zmuszone przez wojnę i prześladowania do opuszczenia swoich domĂłw.

Historia zainspirowana dramatem trzyletniego syryjskiego uchodźcy Alana Kurdi, ktĂłry zginął w wodach Morza ŚrĂłdziemnego podczas prĂłby ucieczki z kraju ogarniętego wojną. Opowieść jest hołdem złożonym chłopcu w trzecią rocznicę jego tragicznej śmierci. Hosseini zwraca uwagę na przerażający los uchodźcĂłw uciekających z ogarniętej wojną Syrii. Książka ma formę monologu ojca, ktĂłry w liście do syna opowiada o dwĂłch światach - pięknym, ktĂłry przepadł, i okrutnym, ktĂłry przyniosła wojna. Wstrząsający opis historii, ktĂłra dzieje się naprawdę. Hosseini zdecydował się przekazać honorarium ze sprzedaży książki na rzecz swojej fundacji oraz organizacji UNHCR, ratującej życie uchodźcĂłw.

"Kiedyś wrĂłcimy do Aleppo i odbudujemy pasieki, i przywrĂłcimy pszczoły do życia". Poruszająca serca i sumienia powieść o miłości, śmierci, poświęceniu i nadziei na lepsze jutro. Drogach ucieczki i marzeniu o powrocie do domu.

Nuri i Afra mieszkają w Aleppo. Ich dom pachnie jaśminem, miodem i kardamonem, rozbrzmiewa śmiechem dziecka oraz brzęczeniem pszczĂłł w ulach rozstawionych w ogrodzie. Przychodzi jednak dzień, gdy woń popiołu zasnuwa miasto, a małżonkĂłw dotyka niewyobrażalna tragedia. Muszą opuścić Syrię. Nocna ucieczka z miasta obstawionego przez snajperĂłw to zaledwie początek długiej odysei przez lądy i morza, zamknięte granice, kolczaste druty, bezduszne procedury, nieuczciwość przemytnikĂłw, własną rozpacz, niepewność. Kuzyn, ktĂłry uczył Nuriego pszczelarstwa, dotarł do Wielkiej Brytanii. "Gdzie są pszczoły, tam są kwiaty, a gdzie są kwiaty, jest nowe życie i nadzieja" - pisze w e-mailu, powiadamiając, że znalazł pracę w pasiece. Czy Nuri i Afra dołączą do niego? Czy w tej podrĂłży odnajdą samych siebie, rozdzielonych przez żałobę, utratę i grozę drogi, ktĂłrą przeszli razem, a jakby osobno.

W 2016 roku Christy Lefteri, cĂłrka imigrantĂłw cypryjskich, ktĂłrzy uciekli do Wielkiej Brytanii w trakcie tureckiej inwazji w 1974 roku, pracowała jako wolontariuszka w ośrodku dla uchodźcĂłw w Atenach. Pszczelarz z Aleppo to powieść zainspirowana wstrząsającymi opowieściami, ktĂłre usłyszała tam od uciekinierĂłw, zarĂłwno dorosłych, jak i dzieci.