Jane miała cztery lata, kiedy w jej domu pojawił się Richard i zamienił jej życie w piekło.Osiemnastoletni konkubent matki Jane od początku nienawidzi swojej pasierbicy. Z sadystyczną przyjemnością dręczy dziewczynkę: upokarza, pastwi się nad nią fizycznie i psychicznie na wszystkie możliwe sposoby, wykorzystuje seksualnie, spełniając swoje najbardziej perwersyjne fantazje. Wymyślanie coraz to nowych tortur sprawia mu wynaturzoną przyjemność. Jest mistrzem zastraszania i manipulacji.Od pierwszego dnia Jane staje się jego niewolnicą - w każdym tego słowa znaczeniu. Jest więźniem zdanym na łaskę swojego oprawcy. Nie ma dokąd uciec, nie ma się komu poskarżyć. Matka, rodzina, sąsiedzi - wszyscy sterroryzowani przez agresywnego psychopatę, milczą. Nikt nie przychodzi katowanej dziewczyncez pomocą. Nawet matka.Ten horror trwał przez siedemnaście lat. Dopiero dwudziestojednoletnia Jane znalazła w sobie siłę, by wyrwać się z przerażającego kręgu psychicznego i fizycznego terroru, i emocjonalnego uzależnienia od swojego kata. Zdołała uciec, by być z mężczyzną, którego kochała. Ale dopiero po kolejnych pięciu latach życia w ukryciu zdobyła się na odwagę, by pójść na policję. Jej ojczym trafił do więzienia. Ale dla Jane koszmar się jeszcze nie skończył..

Paniczny strach - to najwcześniejsze wspomnienie Katie. Czuła go za każdym razem, gdy ojciec brutalnie chwytał ją za ramię. Gdy słyszała krzyk matki, którą katował, zadając wymyślne tortury. Jak wtedy, kiedy zamknął dwuletnią Katie na cały weekend w pokoju bez jedzenia i picia. Albo tej nocy, gdy sprowadził do domu kobietę, i wyrzucił Katie i jej matkę na śnieg w samych tylko nocnych koszulach... Żeby mieć możliwość wejść w dorosłe życie, Katie musiała odciąć się od dzieciństwa. Zapomnieć je. Wyprzeć z pamięci. Urodziła synka. Chciała żyć normalnie. Lecz wtedy ojciec powrócił. Co noc nawiedzał ją w sennych koszmarach. Co noc budziła się zlana potem, myśląc, że znów jest dzieckiem. W niektórych snach ukrywała się w szafie, wstrzymywała oddech i nasłuchiwała powolnych, ciężkich kroków zbliżających się w jej stronę. I słyszała skrzypienie otwierających się drzwi... Ale to nie sny miały okazać się najgorsze. Terapia, jakiej poddała się dwudziestoczteroletnia Katie, otworzyła szeroko drzwi do jej pamięci. Wizje wzbogacały się o coraz bardziej drastyczne szczegóły, wspomnienia stawały się coraz bardziej potworne. W każdym z nich pojawiała się zła, wykrzywiona twarz ojca. Jego szept: Jeśli coś piśniesz, zabiję cię. Jego obleśny rechot i słowa rzucane do kumpla: "Możesz ją mieć za dychę..."

Dziewięcioletni Ashton i sześcioletnia Olivia są potwornie brudni, zawszeni i przerażeni. Nie potrafią jeść nożem i widelcem, myć się, ubierać, korzystać z toalety. Swoje potrzeby fizjologiczne załatwiają tam, gdzie akurat się znajdują. Nie wiedzą, co jest dobre, a co złe. Zachowują się nie jak dzieci, lecz jak dzikie zwierzątka. A ich ciała są usiane ranami i bliznami... Lecz jeszcze bardziej przeraźliwe są spustoszenia, jakie poczyniono w ich psychice.Od chwili, kiedy odebrane rodzicom rodzeństwo przekracza próg domu Watsonów, Casey wie, że czeka ją niezwykle trudne zadanie. Nie przeczuwa jednak, jak straszną prawdę pozna wkrótce. I jak okrutną krzywdę kryje przeszłość tych dwojga dzieci w ich rodzinnym domu...

Dziewięcioletnia Abby ma tylko mamę, która choruje od lat na stwardnienie rozsiane. Teraz mama trafia do szpitala, a dziewczynka - do Casey Watson... Casey ma niemałe doświadczenie w opiece nad dziećmi z problemami, ale od początku czuje, że tym razem ma do czynienia z czymś zupełnie innym. Abby jest niespokojna, ma nerwowe tiki - coraz bardziej niepokojące. Usiłując dojść przyczyny, Casey odkrywa, że to nie mama opiekowała się Abby, lecz… Abby mamą. Od najmłodszych lat sama zajmowała się chorą i prowadziła dom - w tajemnicy przed wszystkimi. A matka pozwalała, by dziecko przez lata wykonywało obowiązki dorosłych. Wkrótce staje się jasne, że matka Abby chce ukryć coś jeszcze, i to za wszelką cenę – nawet fałszywego oskarżenia rzuconego na Casey. Casey po raz pierwszy jest rozdarta: poddać się i zrezygnować z Abby czy nawet kosztem swojego osobistego życia szukać prawdy o przeszłości tak dobrego dziecka okradzionego z dzieciństwa…

Spencer ma osiem lat i... sam się zgłasza do opieki społecznej. Prosi, żeby umieszczono go w rodzinie zastępczej. A jego rodzice przyjmują to z ulgą. Rodzice twierdzą, że ich syn jest od urodzenia zły. Lecz Casey Watson wie, że dzieci nigdy nie rodzą się złe. A jeśli stają się złe, to dlatego że są bardzo krzywdzone... Casey i jej pełna poświęcenia rodzina przeżyli już niejedne traumatyczne, a nawet tragiczne chwile ze swoimi kolejnymi podopiecznymi. Tym razem jednak opieka nad chłopcem wydaje się niemożliwa. Spencer ucieka z domu, kradnie, znęca się nad słabszymi. Inne dzieci się go boją, sąsiedzi żądają, żeby Watsonowie się wyprowadzili. Rodzice nie chcą, żeby syn do nich wrócił. Psycholog ocenia, że chłopiec nie ma szans na poprawę. Opieka społeczna zamierza umieścić go w szpitalu psychiatrycznym. Ale Casey nigdy się nie poddaje. I nie wierzy, że Spencer naprawdę jest tak zły. Chce poznać tajemnicę chłopca, który sprawia tyle bólu i niszczy wszystko wokół siebie. I który tak tęskni za miłością...

Zaalarmował ich hałas. Wybiegli z pokoju i zobaczyli tatę. Zwisał na sznurze nad schodami... Robbie ma pięć lat, kiedy jego ojciec po samobójczej próbie trafia do szpitala psychiatrycznego. Matka wcześniej zajęta wyłącznie kolejnymi kochankami, teraz znika na dobre. Starszy brat Robbiego zostaje umieszczony w domu dziecka Haut de la Garenne, a Robbie i jego trzyletni braciszek - w Sacre-Coeur, sierocińcu prowadzonym przez siostry zakonne. Ogromny ponury gmach przeraża chłopców od pierwszej chwili. Ale gorsze jest to, co dzieje się za jego murami. Bicie, chłostanie pejczem, ciemny kurnik, w którym za karę zamyka się dzieci jak w karcerze. Okrucieństwo zakonnic jest niewyobrażalne. Uderzony w głowę brat Robbiego doznaje nieodwracalnego urazu mózgu... Kiedy Robbie zostaje przeniesiony do Haut de la Garenne, myśli, że to koniec horroru. Tu są książki, telewizor, ogród... i pokoje kar, gdzie wychowawcy znęcają się nad chłopcami. I jeszcze bardziej koszmarne miejsca... Robbie spędził w sierocińcach dziesięć lat. I przez dziesięć lat nikt nie przyszedł bezbronnym dzieciom z pomocą. Prawda o tym, co działo się za murami domów dziecka na wyspie Jersey, wyszła na jaw, dopiero kiedy Robbie był już dorosły. Skandal poruszył opinię publiczną, ale nie zwrócił dzieciństwa tym, którzy stracili je bezpowrotnie. Ludziom takim jak Robbie Garner. Jego wstrząsające wspomnienia spisała Toni Maguire - ofiara molestowania w dzieciństwie i autorka bestsellerowych autobiografii "Tylko nie mów mamie" i "Kiedy tata powraca". Po sukcesie swoich książek dostawała tysiące listów od ludzi krzywdzonych w dzieciństwie. Postanowiła wykorzystać swoje tragiczne doświadczenia i wyjątkowy talent literacki, spisując traumatyczne wspomnienia innych w bestsellerowych biografiach.

ROZDZIERAJĄCA SERCE, PRZERAŻAJĄCA PRAWDZIWA HISTORIA. Chłopiec jest torturowany przez matkę, braci i otoczenie. A świat pozostaje niemy... Kiedy Joe był mały, tata chronił go przed okrucieństwem matki, która biła go, wyzywała, raz przytknęła mu gorące żelazko do ręki, raz chciała wyrzucić go przez okno... Kiedy Joe miał pięć lat, ukochany ojciec zginął w płomieniach na jego oczach. I Joe stracił mowę. Odtąd matka mogła już być bezkarna... Kazała mu spać na podłodze w pokoju sadystycznych braci, jeść pod stołem resztki z podłogi. Niebawem wtrąciła go do ciemnej, zimnej, cuchnącej piwnicy. Głodny, niemyty i codziennie bity przez matkę spędził tam trzy lata... Kiedy miał siedem lat, pojawił się przyjaciel matki. Mężczyzna gwałcił chłopca na oczach matki. Chłopiec krwawił, cierpiał, ale nie mógł nie tylko mówić, ale nawet krzyczeć. Ale najgorsze miało dopiero nastąpić... Ta wstrząsająca historia niesie pomimo wszystko nadzieję: katowany, molestowany chłopiec znalazł siłę, by przezwyciężyć niemożliwą wręcz podłość i obojętność ludzi i odzyskał mowę. Teraz mówi w imieniu dzieci wykorzystywanych seksualnie, prowadząc własną fundację.

Dziewczynka, która trafia do domu Watsonów dwa tygodnie po tym, jak rozstali się z Justinem, opisanym w bestsellerze Chłopiec, którego nikt nie kochał, ma u nich przebywać tymczasowo: jej stała opiekunka przechodzi załamanie nerwowe, Sophia jest u niej od półtora roku, odkąd jej matka uległa tajemniczemu wypadkowi... Ale od pierwszej chwili Casey czuje niepokój. Sophia wygląda jak osiemnastolatka, nie dwunastolatka. Prowokuje mężczyzn niedwuznacznym erotycznym zachowaniem. Kobiety traktuje z pogardą. I każdy musi robić to, czego ona chce. Bo jeśli nie, to wie, jak sprawić, żeby pożałował... Wszyscy w rodzinie Casey - jej mąż i dorosłe dzieci - najpierw są zakłopotani. Potem zaczynają podejrzewać, że opieka społeczna nie powiedziała im wszystkiego. A wreszcie ogrania ich strach: bo nie wiedzą co robić i kim naprawdę jest Sophia: zagubioną dwunastolatką czy Lolitą, dziewczynką z problemami psychicznymi czy wyrachowaną manipulantką, dzieckiem po koszmarnych przejściach, czy potworem. Jasne jest jedno: dopóki mieszka z nimi, nie są bezpieczni we własnym domu... Tylko Casey, mimo śmiertelnego zagrożenia, nie rezygnuje z walki. Dla niej Sophia to tylko chore, skrzywdzone dziecko. I tylko ona słyszy w jej przerażających czynach rozpaczliwy krzyk o ratunek...

Szokujące wspomnienia rodzeństwa torturowanego przez sadystycznego ojczyma. Przez pierwsze pół roku ojczym Terrie i Paula bawi się z nimi, kupuje im zabawki, zabiera na wycieczki. Potem zabawy stają się corazbardziej dziwne. A niewinne całusy na dobranoc zmieniają się w coś mrocznego i perwersyjnego. Ojczym terroryzuje ich fizycznie i psychicznie. Codziennie molestuje Terrie, a akty gwałtu rejestruje kamerą wideo. Paula poniża i okrutnie bije. Ale nikt - nawet matka - nie reaguje na sińce, rany i rozpaczliwe błagania dzieci o pomoc. Koszmar trwa przez dziesięć lat. Terrie i Paul nie poddają się biernie torturom, usiłują walczyć, przechytrzyć oprawcę. Lecz są tylko dziećmi...

Dramatyczna i wzruszająca historia nastoletniej matki. Emma ma czternaście lat i jest jeszcze dzieckiem które nigdy nie zaznało miłości. Była w kilku rodzinach zastępczych, a gdy zaszła w ciążę, własna matka wyrzuciła ją z domu. Razem z synkiem trafi a do Casey. Watsonowie z miejsca zakochują się w chłopczyku, ale trudno jest im poradzić sobie z zachowaniem Emmy i jej brakiem odpowiedzialności. Jednak im lepiej Casey poznaje Emmę, tym mocniej jest przekonana, że ta samotna, pozbawiona wsparcia dziewczyna może stać się wspaniałą matką. Dlatego jest jej tak trudno dokonać wyboru: pomóc zdesperowanej nastolatce pragnącej odmienić swoje życie czy odebrać jej dziecko, by zapewnić mu bezpieczny dom? Nie przeczuwa, że wkrótce dojdzie do tragedii...

Dziewięcioletni Jenson pojawia się u Watsonów niepodziewanie. Opieka społeczna zabrała go z domu zaledwie pół godziny wcześniej. Był sam, bo jego matka wyjechała ze swoim chłopakiem na wakacje... Kilka tygodni później Casey dowiaduje się równie nagle, że ma się zaopiekować jeszcze jednym dziewięciolatkiem. Georgie cierpi na autyzm. Od urodzenia jest w domu dziecka, który teraz ma być zamknięty. Casey jak zwykle nie chce odmówić. Nie przeczuwa, na co narazi siebie i swoją rodzinę... Jenson jest agresywny i od początku prześladuje Georgiego. Georgie źle znosi zmiany, a stres pogłębia jego chorobę. Casey zaczyna wątpić, czy poradzi sobie z okrucieństwem Jensona. Nie wie, jak bardzo mroczna jest jego przeszłość. I jak niezwykła więź powstanie wkrótce pomiędzy dwoma tak skrzywdzonymi przez życie chłopcami.

"Casey, przyjedź na posterunek policji. Jedenastolatek ugodził nożem macochę. Nie ma się nim kto zająć..." Tak oto Casey poznaje Tylera. Od początku czuje, że musi zrobić dla niego wszystko, co w jej mocy. Chłopak ma ataki wściekłości i niszczycielskiej furii, próbuje nawet zaatakować Casey. Jakie cierpienie kryje się za jego agresją? Casey stopniowo dowiaduje się prawdy... Kiedy Tyler miał trzy lata, jego matka heroinistka zmarła z przedawkowania - na jego oczach. Tylera znaleziono dwa dni później, wycieńczonego i przerażonego. Przekazano go ojcu, który go nie chciał i macosze, która go biła. Chociaż potworna przeszłość ciąży na życiu chłopca, Casey i jej mąż Mike desperacko chcą go ratować. Są jego ostatnią szansą i zawzięcie walczą o to opuszczone dziecko. Lecz nagle dochodzi do tragedii...

Casey Watson zajmuje się w szkole dziećmi, które nie potrafią przystosować się do nauki i szkolnych zasad. W jej grupie pojawia się nowa uczennica, przeniesiona z innej szkoły. Trzynastoletnia Imogena nie odzywa się podczas lekcji, a na przerwach swobodnie rozmawia z innymi dziećmi... Casey zastanawia nieruchoma, zawsze poważna twarz dziewczynki i niespodziewane, gwałtowne reakcje. Zaczyna szukać przyczyny. Rodzice Imogeny się rozeszli, matka zniknęła, a ojciec ponownie się ożenił. Opiekę nad dzieckiem musieli przejąć dziadkowie. W miarę jak Casey poznaje kolejne szczegóły życia dziewczynki, jest coraz bardziej przerażona. W końcu będzie musiała uciec się do pomocy policji...

Jane miała cztery lata, kiedy w jej domu pojawił się Richard i zamienił jej życie w piekło.Osiemnastoletni konkubent matki Jane od początku nienawidzi swojej pasierbicy. Z sadystyczną przyjemnością dręczy dziewczynkę: upokarza, pastwi się nad nią fizycznie i psychicznie na wszystkie możliwe sposoby, wykorzystuje seksualnie, spełniając swoje najbardziej perwersyjne fantazje. Wymyślanie coraz to nowych tortur sprawia mu wynaturzoną przyjemność. Jest mistrzem zastraszania i manipulacji.Od pierwszego dnia Jane staje się jego niewolnicą - w każdym tego słowa znaczeniu. Jest więźniem zdanym na łaskę swojego oprawcy. Nie ma dokąd uciec, nie ma się komu poskarżyć. Matka, rodzina, sąsiedzi - wszyscy sterroryzowani przez agresywnego psychopatę, milczą. Nikt nie przychodzi katowanej dziewczyncez pomocą. Nawet matka.Ten horror trwał przez siedemnaście lat. Dopiero dwudziestojednoletnia Jane znalazła w sobie siłę, by wyrwać się z przerażającego kręgu psychicznego i fizycznego terroru, i emocjonalnego uzależnienia od swojego kata. Zdołała uciec, by być z mężczyzną, którego kochała. Ale dopiero po kolejnych pięciu latach życia w ukryciu zdobyła się na odwagę, by pójść na policję. Jej ojczym trafił do więzienia. Ale dla Jane koszmar się jeszcze nie skończył..

Paniczny strach - to najwcześniejsze wspomnienie Katie. Czuła go za każdym razem, gdy ojciec brutalnie chwytał ją za ramię. Gdy słyszała krzyk matki, którą katował, zadając wymyślne tortury. Jak wtedy, kiedy zamknął dwuletnią Katie na cały weekend w pokoju bez jedzenia i picia. Albo tej nocy, gdy sprowadził do domu kobietę, i wyrzucił Katie i jej matkę na śnieg w samych tylko nocnych koszulach... Żeby mieć możliwość wejść w dorosłe życie, Katie musiała odciąć się od dzieciństwa. Zapomnieć je. Wyprzeć z pamięci. Urodziła synka. Chciała żyć normalnie. Lecz wtedy ojciec powrócił. Co noc nawiedzał ją w sennych koszmarach. Co noc budziła się zlana potem, myśląc, że znów jest dzieckiem. W niektórych snach ukrywała się w szafie, wstrzymywała oddech i nasłuchiwała powolnych, ciężkich kroków zbliżających się w jej stronę. I słyszała skrzypienie otwierających się drzwi... Ale to nie sny miały okazać się najgorsze. Terapia, jakiej poddała się dwudziestoczteroletnia Katie, otworzyła szeroko drzwi do jej pamięci. Wizje wzbogacały się o coraz bardziej drastyczne szczegóły, wspomnienia stawały się coraz bardziej potworne. W każdym z nich pojawiała się zła, wykrzywiona twarz ojca. Jego szept: Jeśli coś piśniesz, zabiję cię. Jego obleśny rechot i słowa rzucane do kumpla: "Możesz ją mieć za dychę..."

Dziewięcioletni Ashton i sześcioletnia Olivia są potwornie brudni, zawszeni i przerażeni. Nie potrafią jeść nożem i widelcem, myć się, ubierać, korzystać z toalety. Swoje potrzeby fizjologiczne załatwiają tam, gdzie akurat się znajdują. Nie wiedzą, co jest dobre, a co złe. Zachowują się nie jak dzieci, lecz jak dzikie zwierzątka. A ich ciała są usiane ranami i bliznami... Lecz jeszcze bardziej przeraźliwe są spustoszenia, jakie poczyniono w ich psychice.Od chwili, kiedy odebrane rodzicom rodzeństwo przekracza próg domu Watsonów, Casey wie, że czeka ją niezwykle trudne zadanie. Nie przeczuwa jednak, jak straszną prawdę pozna wkrótce. I jak okrutną krzywdę kryje przeszłość tych dwojga dzieci w ich rodzinnym domu...

Dziewięcioletnia Abby ma tylko mamę, która choruje od lat na stwardnienie rozsiane. Teraz mama trafia do szpitala, a dziewczynka - do Casey Watson... Casey ma niemałe doświadczenie w opiece nad dziećmi z problemami, ale od początku czuje, że tym razem ma do czynienia z czymś zupełnie innym. Abby jest niespokojna, ma nerwowe tiki - coraz bardziej niepokojące. Usiłując dojść przyczyny, Casey odkrywa, że to nie mama opiekowała się Abby, lecz… Abby mamą. Od najmłodszych lat sama zajmowała się chorą i prowadziła dom - w tajemnicy przed wszystkimi. A matka pozwalała, by dziecko przez lata wykonywało obowiązki dorosłych. Wkrótce staje się jasne, że matka Abby chce ukryć coś jeszcze, i to za wszelką cenę – nawet fałszywego oskarżenia rzuconego na Casey. Casey po raz pierwszy jest rozdarta: poddać się i zrezygnować z Abby czy nawet kosztem swojego osobistego życia szukać prawdy o przeszłości tak dobrego dziecka okradzionego z dzieciństwa…

Spencer ma osiem lat i... sam się zgłasza do opieki społecznej. Prosi, żeby umieszczono go w rodzinie zastępczej. A jego rodzice przyjmują to z ulgą. Rodzice twierdzą, że ich syn jest od urodzenia zły. Lecz Casey Watson wie, że dzieci nigdy nie rodzą się złe. A jeśli stają się złe, to dlatego że są bardzo krzywdzone... Casey i jej pełna poświęcenia rodzina przeżyli już niejedne traumatyczne, a nawet tragiczne chwile ze swoimi kolejnymi podopiecznymi. Tym razem jednak opieka nad chłopcem wydaje się niemożliwa. Spencer ucieka z domu, kradnie, znęca się nad słabszymi. Inne dzieci się go boją, sąsiedzi żądają, żeby Watsonowie się wyprowadzili. Rodzice nie chcą, żeby syn do nich wrócił. Psycholog ocenia, że chłopiec nie ma szans na poprawę. Opieka społeczna zamierza umieścić go w szpitalu psychiatrycznym. Ale Casey nigdy się nie poddaje. I nie wierzy, że Spencer naprawdę jest tak zły. Chce poznać tajemnicę chłopca, który sprawia tyle bólu i niszczy wszystko wokół siebie. I który tak tęskni za miłością...

Zaalarmował ich hałas. Wybiegli z pokoju i zobaczyli tatę. Zwisał na sznurze nad schodami... Robbie ma pięć lat, kiedy jego ojciec po samobójczej próbie trafia do szpitala psychiatrycznego. Matka wcześniej zajęta wyłącznie kolejnymi kochankami, teraz znika na dobre. Starszy brat Robbiego zostaje umieszczony w domu dziecka Haut de la Garenne, a Robbie i jego trzyletni braciszek - w Sacre-Coeur, sierocińcu prowadzonym przez siostry zakonne. Ogromny ponury gmach przeraża chłopców od pierwszej chwili. Ale gorsze jest to, co dzieje się za jego murami. Bicie, chłostanie pejczem, ciemny kurnik, w którym za karę zamyka się dzieci jak w karcerze. Okrucieństwo zakonnic jest niewyobrażalne. Uderzony w głowę brat Robbiego doznaje nieodwracalnego urazu mózgu... Kiedy Robbie zostaje przeniesiony do Haut de la Garenne, myśli, że to koniec horroru. Tu są książki, telewizor, ogród... i pokoje kar, gdzie wychowawcy znęcają się nad chłopcami. I jeszcze bardziej koszmarne miejsca... Robbie spędził w sierocińcach dziesięć lat. I przez dziesięć lat nikt nie przyszedł bezbronnym dzieciom z pomocą. Prawda o tym, co działo się za murami domów dziecka na wyspie Jersey, wyszła na jaw, dopiero kiedy Robbie był już dorosły. Skandal poruszył opinię publiczną, ale nie zwrócił dzieciństwa tym, którzy stracili je bezpowrotnie. Ludziom takim jak Robbie Garner. Jego wstrząsające wspomnienia spisała Toni Maguire - ofiara molestowania w dzieciństwie i autorka bestsellerowych autobiografii "Tylko nie mów mamie" i "Kiedy tata powraca". Po sukcesie swoich książek dostawała tysiące listów od ludzi krzywdzonych w dzieciństwie. Postanowiła wykorzystać swoje tragiczne doświadczenia i wyjątkowy talent literacki, spisując traumatyczne wspomnienia innych w bestsellerowych biografiach.

ROZDZIERAJĄCA SERCE, PRZERAŻAJĄCA PRAWDZIWA HISTORIA. Chłopiec jest torturowany przez matkę, braci i otoczenie. A świat pozostaje niemy... Kiedy Joe był mały, tata chronił go przed okrucieństwem matki, która biła go, wyzywała, raz przytknęła mu gorące żelazko do ręki, raz chciała wyrzucić go przez okno... Kiedy Joe miał pięć lat, ukochany ojciec zginął w płomieniach na jego oczach. I Joe stracił mowę. Odtąd matka mogła już być bezkarna... Kazała mu spać na podłodze w pokoju sadystycznych braci, jeść pod stołem resztki z podłogi. Niebawem wtrąciła go do ciemnej, zimnej, cuchnącej piwnicy. Głodny, niemyty i codziennie bity przez matkę spędził tam trzy lata... Kiedy miał siedem lat, pojawił się przyjaciel matki. Mężczyzna gwałcił chłopca na oczach matki. Chłopiec krwawił, cierpiał, ale nie mógł nie tylko mówić, ale nawet krzyczeć. Ale najgorsze miało dopiero nastąpić... Ta wstrząsająca historia niesie pomimo wszystko nadzieję: katowany, molestowany chłopiec znalazł siłę, by przezwyciężyć niemożliwą wręcz podłość i obojętność ludzi i odzyskał mowę. Teraz mówi w imieniu dzieci wykorzystywanych seksualnie, prowadząc własną fundację.

Dziewczynka, która trafia do domu Watsonów dwa tygodnie po tym, jak rozstali się z Justinem, opisanym w bestsellerze Chłopiec, którego nikt nie kochał, ma u nich przebywać tymczasowo: jej stała opiekunka przechodzi załamanie nerwowe, Sophia jest u niej od półtora roku, odkąd jej matka uległa tajemniczemu wypadkowi... Ale od pierwszej chwili Casey czuje niepokój. Sophia wygląda jak osiemnastolatka, nie dwunastolatka. Prowokuje mężczyzn niedwuznacznym erotycznym zachowaniem. Kobiety traktuje z pogardą. I każdy musi robić to, czego ona chce. Bo jeśli nie, to wie, jak sprawić, żeby pożałował... Wszyscy w rodzinie Casey - jej mąż i dorosłe dzieci - najpierw są zakłopotani. Potem zaczynają podejrzewać, że opieka społeczna nie powiedziała im wszystkiego. A wreszcie ogrania ich strach: bo nie wiedzą co robić i kim naprawdę jest Sophia: zagubioną dwunastolatką czy Lolitą, dziewczynką z problemami psychicznymi czy wyrachowaną manipulantką, dzieckiem po koszmarnych przejściach, czy potworem. Jasne jest jedno: dopóki mieszka z nimi, nie są bezpieczni we własnym domu... Tylko Casey, mimo śmiertelnego zagrożenia, nie rezygnuje z walki. Dla niej Sophia to tylko chore, skrzywdzone dziecko. I tylko ona słyszy w jej przerażających czynach rozpaczliwy krzyk o ratunek...

Szokujące wspomnienia rodzeństwa torturowanego przez sadystycznego ojczyma. Przez pierwsze pół roku ojczym Terrie i Paula bawi się z nimi, kupuje im zabawki, zabiera na wycieczki. Potem zabawy stają się corazbardziej dziwne. A niewinne całusy na dobranoc zmieniają się w coś mrocznego i perwersyjnego. Ojczym terroryzuje ich fizycznie i psychicznie. Codziennie molestuje Terrie, a akty gwałtu rejestruje kamerą wideo. Paula poniża i okrutnie bije. Ale nikt - nawet matka - nie reaguje na sińce, rany i rozpaczliwe błagania dzieci o pomoc. Koszmar trwa przez dziesięć lat. Terrie i Paul nie poddają się biernie torturom, usiłują walczyć, przechytrzyć oprawcę. Lecz są tylko dziećmi...

Dramatyczna i wzruszająca historia nastoletniej matki. Emma ma czternaście lat i jest jeszcze dzieckiem które nigdy nie zaznało miłości. Była w kilku rodzinach zastępczych, a gdy zaszła w ciążę, własna matka wyrzuciła ją z domu. Razem z synkiem trafi a do Casey. Watsonowie z miejsca zakochują się w chłopczyku, ale trudno jest im poradzić sobie z zachowaniem Emmy i jej brakiem odpowiedzialności. Jednak im lepiej Casey poznaje Emmę, tym mocniej jest przekonana, że ta samotna, pozbawiona wsparcia dziewczyna może stać się wspaniałą matką. Dlatego jest jej tak trudno dokonać wyboru: pomóc zdesperowanej nastolatce pragnącej odmienić swoje życie czy odebrać jej dziecko, by zapewnić mu bezpieczny dom? Nie przeczuwa, że wkrótce dojdzie do tragedii...

Dziewięcioletni Jenson pojawia się u Watsonów niepodziewanie. Opieka społeczna zabrała go z domu zaledwie pół godziny wcześniej. Był sam, bo jego matka wyjechała ze swoim chłopakiem na wakacje... Kilka tygodni później Casey dowiaduje się równie nagle, że ma się zaopiekować jeszcze jednym dziewięciolatkiem. Georgie cierpi na autyzm. Od urodzenia jest w domu dziecka, który teraz ma być zamknięty. Casey jak zwykle nie chce odmówić. Nie przeczuwa, na co narazi siebie i swoją rodzinę... Jenson jest agresywny i od początku prześladuje Georgiego. Georgie źle znosi zmiany, a stres pogłębia jego chorobę. Casey zaczyna wątpić, czy poradzi sobie z okrucieństwem Jensona. Nie wie, jak bardzo mroczna jest jego przeszłość. I jak niezwykła więź powstanie wkrótce pomiędzy dwoma tak skrzywdzonymi przez życie chłopcami.

"Casey, przyjedź na posterunek policji. Jedenastolatek ugodził nożem macochę. Nie ma się nim kto zająć..." Tak oto Casey poznaje Tylera. Od początku czuje, że musi zrobić dla niego wszystko, co w jej mocy. Chłopak ma ataki wściekłości i niszczycielskiej furii, próbuje nawet zaatakować Casey. Jakie cierpienie kryje się za jego agresją? Casey stopniowo dowiaduje się prawdy... Kiedy Tyler miał trzy lata, jego matka heroinistka zmarła z przedawkowania - na jego oczach. Tylera znaleziono dwa dni później, wycieńczonego i przerażonego. Przekazano go ojcu, który go nie chciał i macosze, która go biła. Chociaż potworna przeszłość ciąży na życiu chłopca, Casey i jej mąż Mike desperacko chcą go ratować. Są jego ostatnią szansą i zawzięcie walczą o to opuszczone dziecko. Lecz nagle dochodzi do tragedii...

Casey Watson zajmuje się w szkole dziećmi, które nie potrafią przystosować się do nauki i szkolnych zasad. W jej grupie pojawia się nowa uczennica, przeniesiona z innej szkoły. Trzynastoletnia Imogena nie odzywa się podczas lekcji, a na przerwach swobodnie rozmawia z innymi dziećmi... Casey zastanawia nieruchoma, zawsze poważna twarz dziewczynki i niespodziewane, gwałtowne reakcje. Zaczyna szukać przyczyny. Rodzice Imogeny się rozeszli, matka zniknęła, a ojciec ponownie się ożenił. Opiekę nad dzieckiem musieli przejąć dziadkowie. W miarę jak Casey poznaje kolejne szczegóły życia dziewczynki, jest coraz bardziej przerażona. W końcu będzie musiała uciec się do pomocy policji...