To prawdziwa perełka; pierwsza w dziejach literatury powieść historyczna o rzeźbiarzu Theodorze Erdmannie Kalide, nazywanym "śląskim Michałem Aniołem". Urodził się w roku 1801, w Chorzowie na GĂłrnym Śląsku. Jego talent bardzo szybko zauważono i wysłano go, jako osiemnastolatka, na stypendium do Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. Tam powstawały jego wielkie dzieła, takie jak Śpiący lew, Chłopiec z łabędziem i Dziewczynka z lirą, ale przede wszystkim Bachantka na panterze - jedna z najwspanialszych, najbardziej śmiałych, kontrowersyjnych rzeźb w historii sztuki. Emanowała tak potężną zmysłowością i erotyzmem, że z jej powodu na wiele lat przekreślono karierę i cały wcześniejszy dorobek wielkiego rzeźbiarza, zaś jego modelkę wyklęto i skazano na zapomnienie.

Ile trzeba było mieć w sobie miłości do kobiety, by - ryzykując całą swoją karierę - oddać w marmurze hołd jej pięknu? Jak bardzo trzeba było zaufać ukochanemu mężczyźnie, by poważyć się na zapozowanie mu do tak zuchwałej rzeźby? KtĂłre z nich zaryzykowało więcej?
Połowa XIX wieku, Berlin. Sztuka i miłość. Rzeźba, ktĂłra stała się legendą.

Autorka zaprasza czytelnika na chwilę do staropolskiej alkowy, gdzie działo się naprawdę wiele. Nasi pradziadowie podlegli tym samym słabościom i pragnieniom, co my: potrzebie miłości, bliskości drugiego człowieka, pożądaniu. Pod aksamitnym kubrakiem zdobionym drogimi kamieniami, pod pancerzem zbroi dokładnie tak sam biło i pękało z miłości serce jak pod wiejską koszulą czy wspĂłłczesnym garniturem. W tej książce nie znajdą czytelnicy ani krĂłlĂłw w koronie, ani wielkich magnatĂłw w kontuszach. Nie będzie też nic o marsowych zwycięzcach, ktĂłrym bliżej do pomnikĂłw ze spiżu niż do żywego człowieka. Odnajdą za to zwykłych ludzi z ich namiętnościami - w sypialni, w nocnej koszuli, w plątaninie wątpliwości. W czasach staropolskich, podobnie jak i dziś, każda dziewczyna marzyła o wielkiej dozgonnej miłości. Śpiewano o niej piosenki, zaczytywano się w romansach, korzystano z porad wrĂłżek. Niestety nie każdej pannie dane było wyjść za mąż z wielkiej miłości. O zamęściu bowiem decydowała zasadniczo wola rodzicĂłw, ktĂłrzy z racji wieku i doświadczenia lepiej wiedzieli, kto będzie właściwym kandydatem do ręki cĂłrki. Dokonując wyboru, nie zawsze miano przy tym na względzie dobro dziecka.

Prywatne życie arystokracji.

Arystokracja brytyjska zawsze budziła powszechne zainteresowanie. Bajeczne fortuny, wystawne życie, przynależność do jednej z najwspanialszych elit Europy i międzynarodowe koligacje. Brytyjscy książęta, hrabiowie i lordowie pomagali budować imperium, byli jednym z motorĂłw napędowych rewolucji przemysłowej. Arystokraci robili fortuny i wymyślali genialne wynalazki. Ale za drzwiami wielkich rezydencji i pałacĂłw na Wyspach było także życie, ktĂłre miało nigdy nie ujrzeć światła dziennego. Pełne skandali, ekscentryzmu i seksualnych afer.

Hrabia Castlehaven w noc poślubną ze swoją żoną zaprosił także służbę.

Hrabiemu Beauchampowi nie pomogła siĂłdemka dzieci, jego skłonność do męskiej części służby stała się przedmiotem wielu plotek. Mimo to nadal organizował przyjęcia dla panĂłw w Madresfield...

RozwĂłd Richarda Worsleya i Seymour Dorothy Fleming był jednym z pierwszych rozwodĂłw brytyjskich celebrytĂłw opisywanych przez prasę. By ratować kochanka, żona publicznie wyznaje, że jej mąż jest dewiantem voyeurem - sprawia mu przyjemność obserwowanie, jak inni uprawią seks.

Przyszły Edward VII zalicza dwa tysiące kochanek, w paryskim burdelu ma własny apartament − z rodowym herbem i wielką żeliwną wanną, w ktĂłrej kąpie się z kurtyzanami w szampanie. Nosi też torbę golfową wykonaną ze skĂłry penisa słonia... i nie przestaje uwodzić, także jako krĂłl.

Synowie Edwarda VIII: Dawid, Albert i najmłodszy, biseksualny Jerzy rozpętali największe afery dworu i arystokracji międzywojennej Anglii.

Książę Filip uwielbiał chodzić na sesje alkoholowe do Klubu Czwartkowego a potem na rozbierane prywatki.

Książę Karol na pytanie Diany o romans z Kamilą Parker Bowles, odpowie krĂłtko: "Nie chcę być pierwszym w historii księciem Walii, ktĂłry nie ma kochanki".

A co na sumieniu ma książę Harry? Przez lata jako zatwardziały singiel potrafił korzystać z życia.

Ale w końcu, jak mawia krĂłlowa Elżbieta II: nie są ważne fakty; ważne, by nie dać się złapać.

Marianna Orańska, przeurocza niderlandzka krĂłlewna, była kobietą wartą grzechu. Przekonał się o tym jej dworzanin - sekretarz i trener jazdy konnej zarazem - Johannes van Rossum.

Ich zakazana, romantyczna miłość oraz fakt, że ośmielili się otwarcie wychowywać swego nieślubnego syna spowodowało skandal na skalę europejską. Jakże to? Miała za męża samego Hohenzollerna, a wybrała lokaja? Nie inaczej, bo Marianna Orańska była nie tylko piękna, ale rĂłwnież inteligentna, dumna i odważna; bez wahania wyłamała się ze sztywnych arystokratycznych reguł panujących w XIX wieku i zawalczyła o samą siebie. Nie miała najmniejszego zamiaru tkwić dla pozorĂłw w toksycznym małżeństwie.

"Mogę być oddana, ale nigdy nie będę niewolnicą!"- to było jej życiowe motto.