Włoska mafia, zrzucony z jasnogĂłrskiej wieży trup i kobiety, ktĂłre nie dają sobie w kaszę dmuchać. Ostrzegamy, czytanie tej książki w miejscach publicznych grozi niekontrolowanymi wybuchami śmiechu albo... napadami głodu!

Dorota zatrudnia się w domu zabĂłjczo przystojnego włoskiego biznesmena jako pielęgniarka, szybko jednak się okazuje, że będzie musiała dla niego rĂłwnież gotować. Zresztą nie tylko dla niego, ale także dla bandy jego pracownikĂłw, a Włosi mają żołądki jak spadochrony i lubią dobrze zjeść. Problem w tym, że Dorota potrafi przyrządzić jedynie herbatę, do czego w strachu przed utratą pracy nie może się przyznać. Na szczęście ma przecież siostry, mamę i ciocię - wszystkie panie są wyśmienitymi kucharkami, choć charaktery mają wredne. Wydaje się, że to nie ma nic do rzeczy, wystarczy w tajemnicy wpuścić rodzinkę do kuchni, włączyć głośno radio, a reszta dokona się sama... Nic bardziej mylnego! Jednocześnie z jasnogĂłrskiej wieży spada trup, a pod murami klasztoru grupa antropologĂłw odkopuje wiekowy szkielet człowieka. Co łączy te wydarzenia? I czy naprawdę istnieje podziemne przejście między Jasną GĂłrą a pobliskim zamkiem? A może znowu sprawdzi się powiedzenie, że gdzie diabeł nie może, tam babę pośle...?

Nowy Jork, 1979 rok
Serce Eveliny wypełnione jest wdzięcznością za to, co ma, choć żałuje też spraw, ktĂłrych nie doprowadziła do końca. Mieszka w Ameryce od ponad trzydziestu lat, lecz w głębi duszy wciąż czuje się Włoszką.

PĂłłnocne Włochy, 1934 rok
Evelina wiedzie spokojne życie w wiosce, ktĂłra czasy świetności ma za sobą. Gdy jej starsza siostra Benedetta poślubia bankiera, przysięga sobie, że nigdy nie wyjdzie za mąż z poczucia obowiązku. Chce kąpać się w słońcu, pięknie i miłości, nie przejmując się ciężkimi chmurami, gromadzącymi się na horyzoncie historii.

Lecz cień wojny spowija Europę i życiu cenionych przez nią osĂłb grozi niebezpieczeństwo. Na światło dzienne wychodzą mroczne sekrety i ukrywane żale.