Wydana po raz pierwszy w 1984 roku Nieznośna lekkość bytu jest najsłynniejszą powieścią Milana Kundery oraz swego rodzaju ukoronowaniem jego twĂłrczości. Zbiegają się w niej wszystkie tematy, do ktĂłrych pisarz w swojej twĂłrczości nieustannie powraca. Splot życiorysĂłw kilku postaci (i psa), ktĂłre na rĂłżne sposoby dochodzą do wniosku, że jedynym, co zostaje im dane jest właśnie tytułowa lekkość.

GłĂłwnym problemem, ktĂłry interesuje Kunderę w tej książce jest kwestia przypadku jako czynnika, ktĂłry determinuje ludzkie losy. Miłość jest przypadkiem. To przypadek decyduje, że zakochujemy się właśnie w tej, a nie w innej osobie. Przypadek decyduje rĂłwnież o tym, czym zajmujemy się przez całe życie, kim jesteśmy, z jakimi ludźmi się stykamy. W epoce totalitaryzmu zaś czynnik losowy jest tym bardziej paradoksalny, im bardziej wszechwładny ustrĂłj stara się go wyeliminować i narzucić obywatelom sztuczne ograniczenia. Pomiędzy tymi dwoma żywiołami - prawdziwym i wymyślonym - poszczegĂłlne biografie wirują jak folia na wietrze.

SposĂłb w jaki napisana jest Nieznośna lekkość bytu doskonale koresponduje z tematem - napisana jest lekko, pozornie chaotycznie. Wypełniona stwierdzeniami o charakterze ogĂłlnym, ktĂłrych nie można traktować inaczej niż jako stwierdzenia właściwie nieważne...

François, wykładowca literatury na Sorbonie, wiedzie spokojne i raczej samotne życie. Doktorat i habilitacja poświęcone dziewiętnastowiecznemu prozaikowi Jorisowi-Karlowi Huysmansowi przyniosły mu szacunek i popularność w środowisku naukowym, a jego nazwisko jest rozpoznawalne w gronie specjalistĂłw. Kolejne dni upływają mu na prowadzeniu zajęć, pisaniu artykułĂłw lub przelotnych romansach, a jedynym punktem odniesienia w monotonnej rzeczywistości jest francuska scena polityczna. Punktem kulminacyjnym i nowym początkiem staje się rok 2022 i wybory, w ktĂłrych triumfuje Bractwo Muzułmańskie. Dziedzina, ktĂłrą szczegĂłlnie interesuje się przewodząca partia i prezydent Mohammed Ben Abbes, jest edukacja. To tam szybko następują największe zmiany - od nazw uczelni, przez weryfikację wyznania i wykładowcĂłw i strojĂłw obowiązujących uczennice, po ograniczenie edukacji dla dziewcząt.
François budzi się we Francji, ktĂłrej warunki dyktuje już nowa religia większości, a on sam musi odnaleźć swoje miejsce w coraz bardziej obcym świecie.

ZbiĂłr portretĂłw wybitnych intelektualistĂłw i twĂłrcĂłw, przewodnikĂłw kilku pokoleń polskiej inteligencji. Pod piĂłrem autorki - ani herosi, ani pomniki, ani monolity. Błądzą, grzeszą, cierpią, kochają, puchną z pychy i schną z tęsknoty za bliskością. W kleszczach historii - i własnej neurozy - upadają, i podnoszą się z upadku. Tadeusz Kotarbiński, Maria i Stanisław Ossowscy, Witold Kula, Nina Assorodobraj, Klemens Szaniawski - ich hasłem jest wezwanie Ossowskiego: "Pracownik naukowy to taki człowiek, do ktĂłrego zawodowych obowiązkĂłw należy brak posłuszeństwa w myśleniu". Jan JĂłzef Lipski - ambasador marzeń o świecie sprawiedliwym. Ksiądz Adam Boniecki i JĂłzefa Hennelowa - dobre twarze Kościoła i chrześcijaństwa. I czarodzieje teatru: Leon Schiller, Stefan Jaracz i Janusz Warmiński, Bohdan Korzeniewski. Rozdarci między komunizmem a krucyfiksem, romantyzmem a racjonalizmem. Gustaw Holoubek, Tadeusz Łomnicki, Halina Mikołajska. Uwikłani w politykę, w partię, w opozycję. Kazimierz Dejmek, Konrad Swinarski. Odsłaniający brzydotę i piękno w człowieku - bez obrzydzenia, z czułością.
Dziś, w czasach łatwych potępień i szybkiej drwiny, taniej odwagi i pogoni za sukcesem bohaterowie książki Magdaleny Grochowskiej każą nam zatrzymać się i zadać sobie kilka trudnych pytań. O sens, o szczęście, o Boga, o Polskę, o to, jakiego świata chcemy i jak istnieć w świecie.
Życie dopisało w ostatnich latach zadziwiające puenty do ich losĂłw. Można je znaleźć w niniejszym, nowym wydaniu.