W przypadku wygranej komunist贸w, Niemcy czekała zagłada, z kolei członkowie Freikorpsu nie wr贸żyli niczego dobrego na przyszłość. Kuźnia kadr p贸źniejszego nazistowskiego reżimu mieściła się właśnie we Freikorpsach. Truizmem jest takie stwierdzenie, jednak niewielu o tym pamięta: obraz powojennych Niemiec, w kt贸rej walczą ze sobą Freikorps, czerpiący swą siłę z demonicznych idei o podłożu okultystycznym i neopogańskim, i komunizm z zasady wrogi człowieczeństwu, mimo noszenia go na swoich sztandarach. Niemcy tak czy inaczej, zbliżały się ku katastrofie, kt贸ra musiała nastąpić wcześniej czy p贸źniej. Niemiecka wiara w pogańską nadprzyrodzoną moc r贸żniła się od idei komunistycznej tym, że katastrofę dla narodu niemieckiego odkładała na nieco p贸źniejszy okres - II wojny światowej.
Kult walki i mordowania potrzebował innej wiary niż chrześcijańska, potrzebował afirmacji zła do poziomu dobra, dobra, rzecz jasna, narodu niemieckiego, germańskiego ducha walki, kt贸ry nie uspokoi się, p贸ki nie ujarzmi wszystkich wrog贸w, rzekomych i rzeczywistych. Powstania śląskie możemy z tej perspektywy uznać za starcie dw贸ch cywilizacji: neopogańskiej (śmierci i zagłady) oraz chrześcijańskiej (życia i wolności). Niemcy nie potrafili zrozumieć, że ich czas na Śląsku się skończył, miejscowa ludność ma dość ich samob贸jczego genu, powodującego ciągłe konflikty i wojny. Być może Ślązacy w swym pragmatyzmie postanowili odrzucić kolejne nieszczęście, jakie Niemcy mogli ściągnąć na ich ukochany region.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 161-163. Indeks. Oznaczenia odpowiedzialno艣ci: Andrzej Krzystyniak.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni
Emil Cioran (1911-1995), opuściwszy w 1937 roku Rumunię na zawsze i wiodąc przez długi czas w Paryżu żywot abnegata i rowerzysty-amatora, w latach pięćdziesiątych wr贸cił do pisania i zaczął zyskiwać międzynarodową sławę. "Historią i utopią" (1960) zwr贸cił na siebie uwagę jako sarkastyczny komentator politycznej historii człowieka. Sześć obszernych esej贸w tego tomu daje wyraz wszystkiemu, z czego Cioran jest znany. Polityczny sarkazm jest niewątpliwie gorzkim echem młodzieńczej fascynacji i rozczarowania faszyzmem. Mizantropia i ironia biorą tu na warsztat fazę historii politycznej z komunizmem i tradycją utopijną. Autor, choć na przykład wypowiada proroctwa o przyszłości Rosji, mniej interesuje się doraźną polityką niż polityczną "mentalnością" ludzkości gotowej ulec zniewoleniu przez utopię, potępiającej to, w czym Cioran prowokacyjnie upatruje tw贸rczej mocy: tyran贸w i zemstę. Jak zawsze czytelnik staje przed dylematem, czy chodzi tu o swoisty eksperyment myślowy, o pytanie, jak daleko można posunąć myśl w destrukcji tego, co ludzkość uważa za przyjęte wartości, czy też o rzeczywiste przekonania i wizje outsidera-demaskatora.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni