Fascynujący reportaż i nieznana, wstrząsająca historia. John Dougill, niczym detektyw docierał do potomkĂłw ukrywających na japońskich wyspach chrześcijan. Ludzi, ktĂłrzy przez stulecia musieli ukrywać swoją wiarę, ktĂłrej otwarte wyznawanie groziło prześladowaniami, torturami i śmiercią.Wszystko zaczęło się w roku 1543, gdy u japońskich brzegĂłw przypadkowo, bo zbaczając z kursu, zacumowała dżonka z dwoma portugalskimi jezuitami na pokładzie. Pierwsi Europejczycy byli nie mniej zaskoczeni mieszkańcami i ich obyczajami, co tubylcy. PodrĂłżni pokazali zachwyconym Japończykom muszkiet. Sześć lat pĂłźniej - Biblię.Jak zmieniła się przyniesiona z Europy wiara w Jezusa w zderzeniu z japońską mentalnością i kulturą? Dlaczego stała się przedmiotem nienawiści japońskich władcĂłw a jej wyznawcy byli masowo skazywani na śmierć?
Autor wplata w barwną opowieść filmy Kurosawy, wizytę Jana Pawła II w Nagasaki znaną z serialu powieść "Szogun" i syndrom "Madame Butterfly" i historię Shusaku Endo, jego "Milczenia" i spotkania pisarza z Martinem Scorsese, przez trzydzieści lat myślącym o ekranizacji, ktĂłrą właśnie zrealizował.
To jedna z najważniejszych książek o Japonii, jaka powstała w ostatnich latach.

Tytuł "Tomek na Czerwonej Wyspie" nawiązuje do serii Alfreda Szklarskiego o przygodach Tomka Wilmowskiego. Ale nie jest to typowa książka podrĂłżnicza ani reportaż. To opowieść o byciu na miejscu. Oto młody filolog i tłumacz jakimś zrządzeniem losu ląduje w katolickiej misji gdzieś w madagaskarskiej głuszy, gdzie ma uczyć języka francuskiego. Pracuje zatem, podrĂłżuje, a przede wszystkim wrasta w lokalną społeczność, poznając malgaskie realia pełne sprzeczności: piękno przyrody w sąsiedztwie smrodu i brudu, bogactwo ziemi i nędza jej mieszkańcĂłw, prosta mądrość oraz niewiarygodne absurdy. Przygląda się, obserwuje i jest obserwowany, a jego świadomość białego człowieka powoli ulega przeobrażeniu. Jak sam zauważa, początek książki mĂłwi o pierwszych prĂłbach odnalezienia się w fascynującym, cudacznym i przytłaczającym wszechobecną innością świecie, o prĂłbie ustalenia, co jest normalnością. Końcowy rozdział opowiada o samotnej wyprawie na wschĂłd kraju, już oswojonego, zaprzyjaźnionego, bardziej "swojego" niż ciasna, plastikowa i jakoś bardzo odległa Europa.

Jest to zatem książka o odkrywaniu Madagaskaru. O nowych pejzażach, zapachach, impresjach i twarzach. O kompleksach miejscowych, o łapĂłwkarstwie, o kontraście dwĂłch światĂłw, o języku malgaskim i o "żywej wodzie z cycka". O niespokojnym śnie i przenikaniu natury, o muzyce i o miękkości lemurzych łapek. O podejściu do śmierci, o sile plotek i o prowincjonalnej moralności. O wyjątkowości bycia nauczycielem. O długiej drodze na pĂłłnoc z kozami na dachu, o nienawiści do psĂłw i o kopalniach szafirĂłw. O klątwach, czarownicach i olbrzymach, o docenianiu drobiazgĂłw, o traktowaniu kobiet, chciwości oraz o tym, jak dyrektor gimnazjum został sprzedawcą nawozu. O wspaniałościach pierwotnego lasu i o wiosce poszukiwaczy złota. O urzędowym piśmie z prośbą o pożyczenie pary nożyczek. O tym, że łatwiej wykopać migdałecznik niż wyrwać własne korzenie.