Co mają wsp贸lnego zrzędliwy starzec z drewnianą nogą (kt贸ry jest tylko zwykłym katem), niezbyt potężnej budowy chłopak (kt贸ry do wszelkich przyg贸d ma dość ambiwalentny stosunek) oraz pewna pyskata dziewczyna (kt贸ra posiada, co prawda, znamię w kształcie śnieżynki, ale absolutnie nie jest ściganą przez wszystkich, żeby ją spalić na stosie i utopić, boginką zimy Marzanną)? Ot贸ż ta tr贸jka nie ma ze sobą absolutnie nic wsp贸lnego. Kto jednak słyszał o tym, by Rodzanice tak przędły nić życia, aby komukolwiek cokolwiek ułatwić? Zamir, Strzebor i Mora muszą zjednoczyć siły we wsp贸lnej sprawie, choć tak naprawdę nie znają nawet celu swojej wędr贸wki, a za wskaz贸wkę mają jedynie niezbyt zrozumiałą przepowiednię wołchwa.
Ze świątyni w grodzisku wykradziona zostaje tarcza powierzona mieszkańcom przez Jarowita, znanego ze sporego (i dość krwawego) temperamentu boga wojny i wiosny. A zbliża się wiosenna r贸wnonoc, zostało więc dosłownie kilka dni na odzyskanie zguby i zażegnanie niebezpieczeństwa. Jakby tego było mało, odnalezione zostaje ciało kobiety. Najwyraźniej została zamordowana. Rozpoczyna się poszukiwanie związku jej śmierci z nagłym wyjazdem i dziwną obietnicą, kt贸rej złożenie wymogła na mężu.
W lesie znajduje się odmieniec - chromy chłopiec. Czy to on zmieni losy grodziska? A może nawet całego Kr贸lestwa? Jeszcze tego nie wiesz, ale to ty zdecydujesz, oczywiście na tyle, na ile bohaterowie ci pozwolą! Tylko uważaj, bo w bezkresnym lesie czai się Leszy. No i jeszcze banda stolem贸w, ale kto by się przejmował olbrzymami cztery razy większymi od człowieka. Tak czy inaczej, wiadomo jedno - top贸r wszystko zakończy.
UWAGI:
Na ok艂adce: Ca艂kiem nowa powie艣膰. Stanowi cz臋艣膰 1. cyklu. Oznaczenia odpowiedzialno艣ci: Katarzyna Puzy艅ska.
Co maj膮 wsp贸lnego zrz臋dliwy starzec z drewnian膮 nog膮 (kt贸ry jest tylko zwyk艂ym katem), niezbyt pot臋偶nej budowy ch艂opak (kt贸ry do wszelkich przyg贸d ma do艣膰 ambiwalentny stosunek) oraz pewna pyskata dziewczyna (kt贸ra posiada, co prawda, znami臋 w kszta艂cie 艣nie偶ynki, ale absolutnie nie jest 艣cigan膮 przez wszystkich, 偶eby j膮 spali膰 na stosie i utopi膰, bogink膮 zimy Marzann膮)? Ot贸偶 ta tr贸jka nie ma ze sob膮 absolutnie nic wsp贸lnego. Kto jednak s艂ysza艂 o tym, by Rodzanice tak prz臋d艂y ni膰 偶ycia, aby komukolwiek cokolwiek u艂atwi膰? Zamir, Strzebor i Mora musz膮 zjednoczy膰 si艂y we wsp贸lnej sprawie, cho膰 tak naprawd臋 nie znaj膮 nawet celu swojej w臋dr贸wki, a za wskaz贸wk臋 maj膮 jedynie niezbyt zrozumia艂膮 przepowiedni臋 wo艂chwa. Ze 艣wi膮tyni w grodzisku wykradziona zostaje tarcza powierzona mieszka艅com przez Jarowita, znanego ze sporego (i do艣膰 krwawego) temperamentu boga wojny i wiosny. A zbli偶a si臋 wiosenna r贸wnonoc, zosta艂o wi臋c dos艂ownie kilka dni na odzyskanie zguby i za偶egnanie niebezpiecze艅stwa. Jakby tego by艂o ma艂o, odnalezione zostaje cia艂o kobiety. Najwyra藕niej zosta艂a zamordowana. Rozpoczyna si臋 poszukiwanie zwi膮zku jej 艣mierci z nag艂ym wyjazdem i dziwn膮 obietnic膮, kt贸rej z艂o偶enie wymog艂a na m臋偶u. W lesie znajduje si臋 odmieniec - chromy ch艂opiec. Czy to on zmieni losy grodziska? A mo偶e nawet ca艂ego Kr贸lestwa? Jeszcze tego nie wiesz, ale to ty zdecydujesz, oczywi艣cie na tyle, na ile bohaterowie ci pozwol膮! Tylko uwa偶aj, bo w bezkresnym lesie czai si臋 Leszy. No i jeszcze banda stolem贸w, ale kto by si臋 przejmowa艂 olbrzymami cztery razy wi臋kszymi od cz艂owieka. Tak czy inaczej, wiadomo jedno - top贸r wszystko zako艅czy.
Tom 2
S膮pierz
Kiedy jeden z bog贸w niefrasobliwie zapomni wspomniec o najwa偶niejszym sekrecie, mo偶na si臋 spodziewa膰 k艂opot贸w. Nie inaczej dzieje si臋 w dw贸ch bli藕niaczych 艣wiatach zawieszonych w nico艣ci Rozstaju. Jeden z nich jest pe艂en magii, w drugim nigdy w ni膮 nie wierzono. Je艣li jednak czego艣 nie wida膰, nie znaczy, 偶e tego nie ma. Kiedy obu 艣wiatom grozi unicestwienie, uwierzy膰 w magi臋 musz膮 nawet najwi臋ksi sceptycy. Gorzej, gdy ratunek znajduje si臋 w r臋kach pewnego zrz臋dliwego starca z drewnian膮 nog膮 (kt贸ry jest tylko zwyk艂ym katem), pyskatej Marzanny (kt贸ra ch臋tnie odda艂aby swoj膮 bosk膮 nie艣miertelno艣膰 za kilka 艂yk贸w dobrej ludzkiej niepewno艣ci istnienia) oraz pewnej kobiety (kt贸ra, tak si臋 z艂o偶y艂o, utkn臋艂a w za艣wiatach z do艣膰 gadatliwym rumakiem). W Nowym 艢wiecie wi臋kszo艣膰 ludzi wk艂ada magi臋 mi臋dzy bajki. S膮 jednak wyj膮tki - kobiety, kt贸re z pokolenia na pokolenie strzeg膮 ziemi przed potworami i demonami przybywaj膮cymi ze Starego 艢wiata. Zwano je Obro艅czyniami. Wykonywa艂y sw膮 misj臋 d艂ugo i wytrwale, przekazuj膮c wiedz臋 kolejnym adeptkom i kryj膮c j膮 przed oczami niepowo艂anych. W ko艅cu zosta艂a ju偶 tylko jedna, samotna wobec przepowiedni, 偶e wkr贸ce nadejdzie wr贸g. I w艂a艣nie na to czeka S膮pierz. Wie on, 偶e wkr贸tce wype艂ni si臋 stara przepowiednia. Potrafi by膰 cierpliwy. Nied艂ugo losy bli藕niaczych 艣wiat贸w si臋 splot膮. Potrzebne s膮 tylko odpowiednie imiona. Wszyscy bowiem wiedz膮, 偶e imi臋 ma niesko艅czenie siln膮 moc, kiedy nada je w艂a艣ciwa osoba.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni
Nasza praprababki Słowianki Żeńskie b贸stwa i kobiece demony w mitologii Słowian Amazonki nad Wisłą O Wandzie, co Niemca nie chciała Dobrawa - pierwsza żona Mieszka I Księżna Oda - z klasztoru do świata dworskich intryg Tajemnica Białej Knegini Sygryda-Świętosława - polska księżniczka wśr贸d wiking贸w
Publikacja opowiada o kobietach w początkach naszej państwowości, począwszy od praprababek Słowianek, poprzez postaci legendarne, na czele z Wandą, "co nie chciała Niemca", i Rzepichą, praprababką dynastii piastowskiej, a na ich c贸rkach skończywszy.
Naszą podr贸ż zaczniemy więc w czasach prehistorycznych, o kt贸rych wiemy co nieco jedynie z podań i legend, a zakończymy w średniowieczu, opowiadaniem o piastowskiej księżniczce, kt贸rej należy się tytuł pierwszej pisarki w dziejach naszej literatury.
Czy Słowianie posiadali zorganizowany system wierzeń religijnych? Co było sercem ich religii? Jak wyglądały słowiańskie świątynie?
Wierzenia słowiańskie rozpalają wyobraźnię badaczy, rodzimowierc贸w i fascynat贸w od prawie dw贸ch stuleci. Niepewne dane archeologiczne i nieliczne teksty sprawiają, że kwestia słowiańskiej religii jest niekończącym się źr贸dłem trudnych do udowodnienia hipotez, narastających kontrowersji, gorących spor贸w, a czasami bezczelnych fałszerstw.
Dariusz Sikorski, sprawnie przebijając się przez gąszcz przekłamań i romantycznych wizji przedchrześcijańskiej Słowiańszczyzny, prezentuje własną, oryginalną odpowiedź i pogląd na kwestię duchowości naszych przodk贸w. Opierając się na niewielu pozostałościach i badając ich powiązania, rozprawia się z mitami i legendami, kt贸re zaciemniają nam obraz sytuacji. Jego książka to popis historycznego kunsztu, a zarazem fascynująca podr贸ż dla wszystkich poszukujących rzetelnej wiedzy.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 319-[335]. Oznaczenia odpowiedzialno艣ci: Dariusz Andrzej Sikorski.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni
Kiedy jeden z bog贸w niefrasobliwie zapomni wspomniec o najważniejszym sekrecie, można się spodziewać kłopot贸w. Nie inaczej dzieje się w dw贸ch bliźniaczych światach zawieszonych w nicości Rozstaju. Jeden z nich jest pełen magii, w drugim nigdy w nią nie wierzono. Jeśli jednak czegoś nie widać, nie znaczy, że tego nie ma. Kiedy obu światom grozi unicestwienie, uwierzyć w magię muszą nawet najwięksi sceptycy. Gorzej, gdy ratunek znajduje się w rękach pewnego zrzędliwego starca z drewnianą nogą (kt贸ry jest tylko zwykłym katem), pyskatej Marzanny (kt贸ra chętnie oddałaby swoją boską nieśmiertelność za kilka łyk贸w dobrej ludzkiej niepewności istnienia) oraz pewnej kobiety (kt贸ra, tak się złożyło, utknęła w zaświatach z dość gadatliwym rumakiem). W Nowym Świecie większość ludzi wkłada magię między bajki. Są jednak wyjątki - kobiety, kt贸re z pokolenia na pokolenie strzegą ziemi przed potworami i demonami przybywającymi ze Starego Świata. Zwano je Obrończyniami. Wykonywały swą misję długo i wytrwale, przekazując wiedzę kolejnym adeptkom i kryjąc ją przed oczami niepowołanych. W końcu została już tylko jedna, samotna wobec przepowiedni, że wkr贸ce nadejdzie wr贸g. I właśnie na to czeka Sąpierz. Wie on, że wkr贸tce wypełni się stara przepowiednia. Potrafi być cierpliwy. Niedługo losy bliźniaczych świat贸w się splotą. Potrzebne są tylko odpowiednie imiona. Wszyscy bowiem wiedzą, że imię ma nieskończenie silną moc, kiedy nada je właściwa osoba.
UWAGI:
Na ok艂adce: Nowy 艢wiat spotyka si臋 z magi膮 s艂owia艅skiego fantasy Starego 艢wiata w jedynej w swoim rodzaju opowie艣ci. Oznaczenia odpowiedzialno艣ci: Katarzyna Puzy艅ska.
Co maj膮 wsp贸lnego zrz臋dliwy starzec z drewnian膮 nog膮 (kt贸ry jest tylko zwyk艂ym katem), niezbyt pot臋偶nej budowy ch艂opak (kt贸ry do wszelkich przyg贸d ma do艣膰 ambiwalentny stosunek) oraz pewna pyskata dziewczyna (kt贸ra posiada, co prawda, znami臋 w kszta艂cie 艣nie偶ynki, ale absolutnie nie jest 艣cigan膮 przez wszystkich, 偶eby j膮 spali膰 na stosie i utopi膰, bogink膮 zimy Marzann膮)? Ot贸偶 ta tr贸jka nie ma ze sob膮 absolutnie nic wsp贸lnego. Kto jednak s艂ysza艂 o tym, by Rodzanice tak prz臋d艂y ni膰 偶ycia, aby komukolwiek cokolwiek u艂atwi膰? Zamir, Strzebor i Mora musz膮 zjednoczy膰 si艂y we wsp贸lnej sprawie, cho膰 tak naprawd臋 nie znaj膮 nawet celu swojej w臋dr贸wki, a za wskaz贸wk臋 maj膮 jedynie niezbyt zrozumia艂膮 przepowiedni臋 wo艂chwa. Ze 艣wi膮tyni w grodzisku wykradziona zostaje tarcza powierzona mieszka艅com przez Jarowita, znanego ze sporego (i do艣膰 krwawego) temperamentu boga wojny i wiosny. A zbli偶a si臋 wiosenna r贸wnonoc, zosta艂o wi臋c dos艂ownie kilka dni na odzyskanie zguby i za偶egnanie niebezpiecze艅stwa. Jakby tego by艂o ma艂o, odnalezione zostaje cia艂o kobiety. Najwyra藕niej zosta艂a zamordowana. Rozpoczyna si臋 poszukiwanie zwi膮zku jej 艣mierci z nag艂ym wyjazdem i dziwn膮 obietnic膮, kt贸rej z艂o偶enie wymog艂a na m臋偶u. W lesie znajduje si臋 odmieniec - chromy ch艂opiec. Czy to on zmieni losy grodziska? A mo偶e nawet ca艂ego Kr贸lestwa? Jeszcze tego nie wiesz, ale to ty zdecydujesz, oczywi艣cie na tyle, na ile bohaterowie ci pozwol膮! Tylko uwa偶aj, bo w bezkresnym lesie czai si臋 Leszy. No i jeszcze banda stolem贸w, ale kto by si臋 przejmowa艂 olbrzymami cztery razy wi臋kszymi od cz艂owieka. Tak czy inaczej, wiadomo jedno - top贸r wszystko zako艅czy.
Tom 2
S膮pierz
Kiedy jeden z bog贸w niefrasobliwie zapomni wspomniec o najwa偶niejszym sekrecie, mo偶na si臋 spodziewa膰 k艂opot贸w. Nie inaczej dzieje si臋 w dw贸ch bli藕niaczych 艣wiatach zawieszonych w nico艣ci Rozstaju. Jeden z nich jest pe艂en magii, w drugim nigdy w ni膮 nie wierzono. Je艣li jednak czego艣 nie wida膰, nie znaczy, 偶e tego nie ma. Kiedy obu 艣wiatom grozi unicestwienie, uwierzy膰 w magi臋 musz膮 nawet najwi臋ksi sceptycy. Gorzej, gdy ratunek znajduje si臋 w r臋kach pewnego zrz臋dliwego starca z drewnian膮 nog膮 (kt贸ry jest tylko zwyk艂ym katem), pyskatej Marzanny (kt贸ra ch臋tnie odda艂aby swoj膮 bosk膮 nie艣miertelno艣膰 za kilka 艂yk贸w dobrej ludzkiej niepewno艣ci istnienia) oraz pewnej kobiety (kt贸ra, tak si臋 z艂o偶y艂o, utkn臋艂a w za艣wiatach z do艣膰 gadatliwym rumakiem). W Nowym 艢wiecie wi臋kszo艣膰 ludzi wk艂ada magi臋 mi臋dzy bajki. S膮 jednak wyj膮tki - kobiety, kt贸re z pokolenia na pokolenie strzeg膮 ziemi przed potworami i demonami przybywaj膮cymi ze Starego 艢wiata. Zwano je Obro艅czyniami. Wykonywa艂y sw膮 misj臋 d艂ugo i wytrwale, przekazuj膮c wiedz臋 kolejnym adeptkom i kryj膮c j膮 przed oczami niepowo艂anych. W ko艅cu zosta艂a ju偶 tylko jedna, samotna wobec przepowiedni, 偶e wkr贸ce nadejdzie wr贸g. I w艂a艣nie na to czeka S膮pierz. Wie on, 偶e wkr贸tce wype艂ni si臋 stara przepowiednia. Potrafi by膰 cierpliwy. Nied艂ugo losy bli藕niaczych 艣wiat贸w si臋 splot膮. Potrzebne s膮 tylko odpowiednie imiona. Wszyscy bowiem wiedz膮, 偶e imi臋 ma niesko艅czenie siln膮 moc, kiedy nada je w艂a艣ciwa osoba.
DOST臉PNO艢膯:
Dost臋pny jest 1 egzemplarz. Pozycj臋 mo偶na wypo偶yczy膰 na 30 dni
