Kontynuacja dotychczasowych powieści Tanyi Valko. Ulubieni bohaterowie powracają: Dorota, jej dwie cĂłrki Marysia i Daria oraz ich mężowie: Hamid Binladen, bojownik ze światowym terroryzmem, głĂłwny antagonista fundamentalisty dżihadiego Johna, życiowego partnera Darii. Tym razem śledzimy losy dwĂłch arabskich mężĂłw, ludzi diametralnie rĂłżnych, ktĂłrych pokochały pĂłł-Arabki. Nie będzie już wątpliwości, kto jest zły, a kto dobry.
Jak radzą sobie europejskie kobiety w świecie ogarniętym krwawą wojną? Jak wygląda codzienność kalifatu, ktĂłry powstał na terenach Syrii i Iraku? Jakie jest miejsce kobiety w Państwie Islamskim - czy wszystkie są uciemiężone i pokrzywdzone, czy może niektĂłre popierają okrutny porządek, narzucony przez szalonych fundamentalistĂłw? Czy Darii uda się uciec z piekła na ziemi? Czy dżihadi John, morderca i sadysta, a zarazem człowiek wybitnie inteligentny, ma jeszcze szansę zejść z przestępczej ścieżki? Czy Marysia i Hamid znĂłw wyruszą na poszukiwania krewniaczki? I co na to wszystko Dorota? Dokąd zmierza nasz świat i czy to już jego koniec czy dopiero początek przemian?

Akcja powieści toczy się na Bliskim Wschodzie − w Syrii, Arabii Saudyjskiej, Katarze, Emiratach Arabskich, Libanie i Jordanii. Świat niesamowitego bogactwa i władzy, ale też nędzy i rozpaczy. Życie na salonach i w obozie dla uchodźcĂłw, w nowoczesnych stolicach wielkich mocarstw i w Rakce, stolicy kalifatu. Powracają znani i lubiani bohaterowie: kobiety z rodu Salimich − Dorota oraz jej dwie cĂłrki, Marysia i Daria, a także ich mężczyźni − Hamid Binladen i dżihadi John.

Czy Marysia nadal będzie iść ramię w ramię z Hamidem Binladenem, miłością swojego życia? A może zły los ich rozdzieli? Czy Daria ucieknie od dżihadysty? Czy ona i jej bliscy będą bezpieczni? Czy Dorota w końcu znajdzie uczucie, ktĂłre przyćmi wszystkie dotychczasowe?

Dlaczego zawsze najbardziej pokrzywdzone podczas wojny muszą być kobiety i dzieci? Czy synowie arabskiej ziemi zawsze działają na korzyść swoich krajĂłw? Czy potrafią udawać "niewiernych", wyrzec się siebie i swoich korzeni?

Jeśli chodzi o liczebność populacji Zaatari to drugi po kenijskim Dadaab tułaczy obĂłz na świecie. Najlepiej opisany i zmapowany. Czwarte miasto Jordanii. Dwieście dwadzieścia siedem ulic. Szesnaście tysięcy domostw. Na mapach zaznaczono każdy budynek. OprĂłcz namiotĂłw i kontenerĂłw - trzy tysiące innych rozmaitych punktĂłw: sklepy, małe biznesy, szkoły, kliniki, tereny rekreacyjne, biura, centra rejestracji, łazienki, kuchnie, zbiorniki na wodę pitną, kosze na śmieci, meczety, a nawet latarnie. Wybrano jedynie te najważniejsze, zorientowano mapę wobec Mekki i rozdano uchodźcom - niech wiedzą, gdzie są. Ale mapy powstają głĂłwnie dla tych, ktĂłrzy obozem zarządzają.

Tylko w Jordanii jest trzysta tysięcy niepełnoletnich SyryjczykĂłw. Setki, jeśli nie tysiące, wędrują bez opieki dorosłych. Każdy uchodźca z Syrii, mały czy duży, kosztuje trzy i pĂłł tysiąca dolarĂłw rocznie. Świat, ktĂłry w tej sprawie Jordanię wspiera, pokrywa jedynie trzydzieści procent wydatkĂłw. Gospodarze boją się, że przybysze zabiorą im pracę i wodę. Przybysze narzekają, że nie wszyscy tutejsi rozumieją ich bĂłl, że z ich cierpienia czerpią korzyści. Tak bywa. Ale jest też wspĂłłczucie, zrozumienie, cierpliwość. Każdego dnia zjawiają się nowi tułacze. Nie dla wspaniałych jordańskich krajobrazĂłw wloką się nocą przez kamienną pustynię, nie dla słodkich pomidorĂłw. Tam mieli swoje. Przychodzą, by żyć. I tęsknić. Kiedy Arab opuszcza ukochaną kobietę albo drogą mu ojczyznę, czuje gurbę. To nostalgia, wyobcowanie, świadomość wygnania i żal za utraconym. Dręczące poczucie bycia nie u siebie. Słowo gurba wywodzi się od ciemnego słowa garaba znanego w islamie jako przeciwieństwo jasnego słowa szaraka.
Szaraka - wschodzące słońce, obcowanie z Bogiem.
Garaba - ciemność. Tego nic nie ukoi. Tylko powrĂłt.

Książka "Kontener" rozpoczyna nowy projekt reporterski Wojciecha Tochmana "Migracje". Każda z książek cyklu będzie powstawała we wspĂłłpracy z absolwentem/absolwentką Polskiej Szkoły Reportażu.

"Wolę, żeby moja cĂłrka zginęła jak męczennica Allaha, niż wrĂłciła do Francji." Takie słowa usłyszała dwudziestopięcioletnia Francuzka od męża, ktĂłry uprowadził ich cĂłreczkę do syryjskiego obozu dżihadystĂłw. Meriam i jej mąż urodzili się i wychowali we Francji. Byli szczęśliwi - dopĂłki on nie został zwerbowany przez syryjskich dżihadystĂłw. Meriam patrzyła z przerażeniem, jak zmienia się w fanatycznego wroga "niewiernych". Kazał jej zakrywać twarz, zabronił pracować, słuchać muzyki, wychodzić z domu. Rozstała się z nim w 2012 roku. Klika miesięcy pĂłźniej porwał ich roczną cĂłreczkę Assię i wywiĂłzł do Syrii. "Ona do ciebie nie wrĂłci. Musisz zapomnieć." - powiedział Meriam przez telefon. W tle słyszała płacz swojego dziecka. Wiedziała, w jakim niebezpieczeństwie jest Assia. Poruszyła niebo i ziemię. Dotarła nawet do prezydenta. Wreszcie wbrew ostrzeżeniom francuskich władz, ryzykując życie, wyruszyła do Turcji, do rozdartego wojną rejonu przy syryjskiej granicy, by ratować cĂłrkę... Meriam Rhaiem odzyskała Assię. W rok po uprowadzeniu, 2 września 2014 roku, wrĂłciła z nią do Francji. Jej historia wstrząsnęła opinią publiczną. Meriam opisała ją w autobiografii Wyrwana z syryjskiego piekła. To nie tylko poruszająca opowieść o dramatycznej walce matki o dziecko i o tragedii kobiety, ktĂłrej mąż staje się nagle kimś innym. Jej książka to ostrzeżenie, lekcja i przestroga. Pokazuje na konkretnych przykładach mechanizm werbowania dżihadystĂłw w dobie Internetu i metody indoktrynacji prowadzącej do krwawych zamachĂłw terrorystycznych.