Miasto zatrute smogiem i pogardą, drogie auta, tanie relacje, wysokie aspiracje i najniższe pobudki. Z dzikich potokĂłw hiphopowej nawijki wyłania się wizja wspĂłłczesnej Warszawy najwyższej literackiej prĂłby, zarazem poetycka i wulgarna, zabawna i mroczna.

Inni ludzie to gatunkowa hybryda, polifoniczny utwĂłr-potwĂłr, ktĂłrego komiksowo uproszczone postacie, jak to u Masłowskiej, zdają się bohaterami posiłkowymi. Bo prawdziwym, najważniejszym bohaterem jest tu język, ktĂłrym mĂłwią (albo ktĂłry mĂłwi nimi): buzujący energią i dowcipem, a jednocześnie brutalny, kaleki, pełen niechęci i uprzedzeń. To w nim rozgrywa się erozja więzi, resztek wyższych uczuć i ludzkiej solidarności. To on, śmieszny i potworny jednocześnie, zadaje bolesne pytania o moment, w ktĂłrym znaleźliśmy się jako wspĂłlnota.

Wczesne lata dwutysięczne. Blokowisko na osiedlu RZNiW żyje w rytmie rapu, oddycha dymem z jointĂłw i nie toleruje obcych. Na dwunastym piętrze jednego z blokĂłw mieszka Deso - wychowujący się bez rodzicĂłw chłopak, ktĂłry na co dzień musi zmagać się z życiem w skrajnej nędzy.

Pewnej nocy otrzymuje esemesa z nieznanego numeru. Nadawca pisze: "Boję się. Chyba ktoś za mną idzie". Deso po chwili oddzwania, ale w słuchawce słyszy jedynie trzaski. Nazajutrz okazuje się, że zaginęła dziewczyna z jego klasy. Chłopak nie wie, dlaczego prĂłbowała skontaktować się akurat z nim, ale uznaje to za nieprzypadkowe i zaczyna szukać zaginionej.

Osiedle RZNiW to nie tylko fascynująca historia kryminalna, ale także świeże spojrzenie na hip-hopową subkulturę przełomu wiekĂłw i wciąż obecny problem ubĂłstwa w Polsce.